gözünden yaşlar süzülürken babamın
kaybolmak istedim yokoluşlarda
ela gözlerinden akan her damla
içimdeki umut taneciklerini birer birer söktü..
gecenin içinde
yanan bir mumdu oysa babam
sanki üflemişlerdi üstüne
sönmekten son anda dönmüştü
babamdı o;
gözyaşları ırmağının ardında gizlenen
içimden birşeyler gittiğini hissettim
bana baktı
bende ona baktım
beni görünce toparlandı,birşey yokmuş gibi yaptı.
o zaman anladım aslında babamın
benim küçücük dünyamın ışığı olduğunu..
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?