kadınların venüs’ten erkeklerin mars gezegeninden olması nedeniyle bugüne kadar kimsenin tamamen açıklayabilmekte,uygulayabilmekte ve başarılı olmakta yeterli olamadığı ilişkiler.ne kadınlar erkeklerin davranışlarının,sözlerinin anlamıı çözebilir ne de erkekler kadınlarınkini çözebilir.çünkü önemli olan kişilerin olaylara baış açısıdır ki bu bakış açıları kadınlar ile erkekler arasında büyük bir farktır.
kadın erkek ilişkileri
cok bilinmeyenli bir denklemdir.carpanlar,bolenler surekli degisse bile,kural ve dengeler hic degismez.
#550529
çetrefillidir, iki tarafta anlaşılamamaktan şikayet eder durur, bu böyle gider. ne sandınız yanıt filan bulduğumu mu?
dön dolaş aynı ağızların yapıldığı konuş kritik et bi boka bağlanamayan askıda klişe konulardan biri, oysa konuşacak ne çok şey var biz çekip çıkarsak.
3800 milyon yılda geçse tam olarak çözülmesi mümkün olmayan şey..
oyle çiğ, oyle cirkin bir hal almi$ ki insanin akli hayali duruyor, istanbul’da ya$adigina lanet ettiriyor. istanbul diyorum zira ba$ka illerde boyle $eylerle kar$ila$mak cok olasi degil. cevremde var, goruyorum, her gece mideme kramplar giriyor, uyaniyorum.
adam var, bir de kadin. bunlar sevgili, birbirlerini seviyorlar ama ba$kalari ile birlikte oluyorlar ve bunu son derece normal bir $eymi$ gibi birbirlerine anlatiyorlar.
adam: dun gece cansu’yla birlikteydim, kisrak gibi kiz yemin ederim. yatakta seksen ayri pozisyona giriyor.
kadin: dinc’in de cok bir farki yokmu$. sen dun gece gelmeyince ben de bara gittim, dinc’le kar$ila$tim. bize gidelim mi dedi gidelim dedim. tam bir aygirmi$, oysa di$aridan hic belli olmuyor.
abarttigimi zannedebilirsin ama bunlar gercek, bunun ismi cagda$lik. sizin midenizin her bir dokusunu sikeyim ben, cagda$liginizi da ayrica sikeyim aklimdayken.
adam var, bir de kadin. bunlar sevgili, birbirlerini seviyorlar ama ba$kalari ile birlikte oluyorlar ve bunu son derece normal bir $eymi$ gibi birbirlerine anlatiyorlar.
adam: dun gece cansu’yla birlikteydim, kisrak gibi kiz yemin ederim. yatakta seksen ayri pozisyona giriyor.
kadin: dinc’in de cok bir farki yokmu$. sen dun gece gelmeyince ben de bara gittim, dinc’le kar$ila$tim. bize gidelim mi dedi gidelim dedim. tam bir aygirmi$, oysa di$aridan hic belli olmuyor.
abarttigimi zannedebilirsin ama bunlar gercek, bunun ismi cagda$lik. sizin midenizin her bir dokusunu sikeyim ben, cagda$liginizi da ayrica sikeyim aklimdayken.
"az önce bi aydınlanma yaşadım bu konuda. rakı güzeli kafam, sabaha kadar edilen sohbet ve kim bilir rüyamda gördüğüm neler sayesinde oldu bu.
bi toparlayayım, hepsini anlatıcam.
duşumu aldım, çayımı demledim geldim. peşin peşin söyleyeyim, benim yaşadığım aydınlanma size sivrisinek vızıltısı gibi gelebilir, çok ümitlenmeyin o yüzden. bir de fazla fazla genelleme içeriyor yazacaklarım, istisnacıları sevgiyle selamlıyorum.
şimdi efendim, karşı cinsle yaşadığımız ikili ilişkilerde biz kadınlar genellikle ne diye saçmalıyoruz?
1. birlikte olduğum adam bana duyduğu sevgiyi göstermek için ne yaptı/yapıyor/yapacak?
2. benim için nelerden vazgeçer, neleri feda eder?
hep bi gösterge, bi kanıt peşindeyiz. yok çiçek almadı, aman doğum günümü unuttu, annemin bayramını kutlamadı gibi somut işler peşindeyiz.
peki neden böyleyiz? neden bu kadar maddi yaklaşıyoruz ilişkilerdeki duyguları anlamak için?
çünkü başka bir yol bilmiyoruz. salaklığımızdan değil, biyolojimiz, kimyamız, evrimsel gelişimimiz izin vermediği için bilmiyoruz. kadın denilen varlık dünyaya geldiği andan itibaren sevgisini vermek üzerine kurulu olarak öğreniyor. çocukken anneye yardım etmeler, yaşlanınca bize bakacak bu kız'lar falan filan.
ama bunun en güçlüsünü annelik olayında yaşıyoruz. bir adamla yaşadığımız, muhtemelen her iki tarafın da hoşuna giden fiziksel bir aktivite sonrasında yeni bir birey dünyaya bizim vücudumuzdan geliyor. aylarca o bireyi taşımak için -kelimenin tam anlamıyla- anatomimiz değişiyor. sonra doğum. ki kendisi için dünyanın en mucizevi olayı derler. sonra aylarca sütünle o çocuğu beslemek, boyu boyunuzu geçene kadar korumak, kollamak vs vs... -burada, babalar hiçbir şey yapmıyor demiyorum, sadece annenin yaptıklarından bahsediyorum-.
özetle, sevdiğimiz adamla ortak bir çocuğumuz olsun diye somut olarak acı çeken, bu işe bedenini yatıran taraf kadın. fiziksel olarak yaşadığı şeyler kadını erkekten, benzer şekilde somut şeyler beklemeye itiyor. istiyoruz ki biz bedensel bir acı çekerken, ilişkimiz için somut olarak bir şeylerden -bedenimizden, güzelliğimizden...- vazgeçiyorken erkek de bunları yapsın. bunları yapamıyorsa başka türlü somut şeylerle bunu telafi etsin.
halbuki erkeklerin ne fizyolojisi müsait böyle bir şeye ne de kimyaları. adamın içinde belki de fırtınalar kopuyor, kimseye karşı hissetmediği duygular hissetmiş sana karşı, sen hala ""benim için ne yaptı""nın peşindesin. adam kelime bile bulamıyor belki de duygularını ifade etmek için. bulabilenler şair olmuş, bak. okudukça vay be diyoruz.
şiir ne güzel bişey..."
08072015
bi toparlayayım, hepsini anlatıcam.
duşumu aldım, çayımı demledim geldim. peşin peşin söyleyeyim, benim yaşadığım aydınlanma size sivrisinek vızıltısı gibi gelebilir, çok ümitlenmeyin o yüzden. bir de fazla fazla genelleme içeriyor yazacaklarım, istisnacıları sevgiyle selamlıyorum.
şimdi efendim, karşı cinsle yaşadığımız ikili ilişkilerde biz kadınlar genellikle ne diye saçmalıyoruz?
1. birlikte olduğum adam bana duyduğu sevgiyi göstermek için ne yaptı/yapıyor/yapacak?
2. benim için nelerden vazgeçer, neleri feda eder?
hep bi gösterge, bi kanıt peşindeyiz. yok çiçek almadı, aman doğum günümü unuttu, annemin bayramını kutlamadı gibi somut işler peşindeyiz.
peki neden böyleyiz? neden bu kadar maddi yaklaşıyoruz ilişkilerdeki duyguları anlamak için?
çünkü başka bir yol bilmiyoruz. salaklığımızdan değil, biyolojimiz, kimyamız, evrimsel gelişimimiz izin vermediği için bilmiyoruz. kadın denilen varlık dünyaya geldiği andan itibaren sevgisini vermek üzerine kurulu olarak öğreniyor. çocukken anneye yardım etmeler, yaşlanınca bize bakacak bu kız'lar falan filan.
ama bunun en güçlüsünü annelik olayında yaşıyoruz. bir adamla yaşadığımız, muhtemelen her iki tarafın da hoşuna giden fiziksel bir aktivite sonrasında yeni bir birey dünyaya bizim vücudumuzdan geliyor. aylarca o bireyi taşımak için -kelimenin tam anlamıyla- anatomimiz değişiyor. sonra doğum. ki kendisi için dünyanın en mucizevi olayı derler. sonra aylarca sütünle o çocuğu beslemek, boyu boyunuzu geçene kadar korumak, kollamak vs vs... -burada, babalar hiçbir şey yapmıyor demiyorum, sadece annenin yaptıklarından bahsediyorum-.
özetle, sevdiğimiz adamla ortak bir çocuğumuz olsun diye somut olarak acı çeken, bu işe bedenini yatıran taraf kadın. fiziksel olarak yaşadığı şeyler kadını erkekten, benzer şekilde somut şeyler beklemeye itiyor. istiyoruz ki biz bedensel bir acı çekerken, ilişkimiz için somut olarak bir şeylerden -bedenimizden, güzelliğimizden...- vazgeçiyorken erkek de bunları yapsın. bunları yapamıyorsa başka türlü somut şeylerle bunu telafi etsin.
halbuki erkeklerin ne fizyolojisi müsait böyle bir şeye ne de kimyaları. adamın içinde belki de fırtınalar kopuyor, kimseye karşı hissetmediği duygular hissetmiş sana karşı, sen hala ""benim için ne yaptı""nın peşindesin. adam kelime bile bulamıyor belki de duygularını ifade etmek için. bulabilenler şair olmuş, bak. okudukça vay be diyoruz.
şiir ne güzel bişey..."
08072015
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?