mezun olmak

okudugu okulu bir $ekilde bitirebilmek.

(bkz: mezuniyet balosu)

sudan çıkmış balık olmaktır. yıllarca okursun kendini bildin bileli, her yılını okulda geçirirsin, sonra verirler eline bir kağıt parçası, hadi git derler. sen arada sırada yine o kantine gidip muhabbet etmek istersin ama, ne o ortamı ne de o tadı bulamazsın. üzülürsün içten içe ama elden gelmez hiçbir şey.

kisinin yasadıgı ulke okadar boktandırki, kisiyi sudan cıkmıs balıga cevirir mezun olmak, tek hedefi bazı sınavlarda cok net yapmak ve guzel bir okula girmek olan kisi hedefsiz kalınca ozune doner serf oldugunu hatırlar sıfırları bol bir cek pesinde kosar, bilmezki o cekleri imzalayan yonetir kendisini, mezun olmak bu tur bir kolelign ilk adımıdır...

bunun bir de "mezun olamamak" versiyonu vardir. mezun olmak ile ozdeslestirilen tum fillerin negatifini kapsamaktadir.

misalen; okulda her sabah kantinde kirmizi renkli sekerli kaynar su icmek.

pek çok aptal amerikan okulları türkiye den alınan kredileri saymadığı için normal şartlarda tarafımdan bu sene yaşanması gereken, ancak bu zıkkımın kökü kurallar bütünü yüzünden bir sonraki seneye kayan mis gibi şey.

(bkz: bitse de gitsek)

okulu bitirmenin karşılığında bir belge ile nihayetlendirilen mutlu son.

okuldan hatıra kalan bi dolu resim ve bir adet kep’tir.

okuldan hatıra kalan bi dolu resim ve bir adet geri alınmış keptir.

parayı bastıran cüppeyi de alabilir.

(bkz: parayı veren düdügü çalar)

ha bir de eklemek istedigim bir $ey var, burada konu$ulan aslında mezun olmak kavramı degil de mezun olduktan sonra ne bok yiyecegini bilmemek olmalıdır. türkiyede mezun olmak i$siz kalmak anlamına gelmektedir zira.

mezun olmak sorunsalı içinde olduktan sonrada çiçeği burnunda işsizler ordusunun en birincil üyesi olunur. ne mutlu biz insanlara. hey yo!!!

ilk başta dört gözle beklenir ve hayattaki tüm planları bundan sonrası için kurulur. mezun olunur, planlar suya düşer, ne yapılacağına dair belirsizlikler başlar. hayat mekanikleşir ve tek hissin mezuniyet öncesini özlemek olur.

kısacası boktan bir şey, kimse mezun olmasın.

kutlanacak bir şey değil kendiminkini hatırlıyorum da bok gibi hissetmiştim. iş derdi bi yana istediğim master programına kabul edilmemiştim, sevgilim işini bulmuş ve benden çook uzaklara gidiyordu. kısacası 5 yıl okuyup başladığım yere dönmüştüm.

mesleğim gereği her sene mezuniyet törenine katılıyorum. daha gözlerinin içi gülen bier mezuna rastlamadım o törenlerde. bugun en mutlu gününüz vs. ile başlayan konuşmalar yapan rektöre de giydiriyorum içimden sessizce her daim.

havai fişekler altında bir damla gözyaşı;mutluluk,gurur ve korku karışımı,boktan bir duygu.

onca seneden sonra başarabildiğim durumdur önce tek ders adı altında hocalarımın egosunu tatmin etmek tek dersten 1,5 sene uzaması sonrada önce hata oldu olamadınız mezun deyip sonra mezun eden okulla cebelleşmek gerekir.

yıllar sonra aldığınız diplomayla neler yapabileceğinizin ilk sinyalini rulo şeklinden anlamlandırılması gereken okulla bağlantınızın iki taraflı fesh edilmesi olayıdır.

"oh be sonunda bitti" demek ile "ne bok yiyecem şimdi ben" demek arasında bir durum...