kutlanacak bir şey değil kendiminkini hatırlıyorum da bok gibi hissetmiştim. iş derdi bi yana istediğim master programına kabul edilmemiştim, sevgilim işini bulmuş ve benden çook uzaklara gidiyordu. kısacası 5 yıl okuyup başladığım yere dönmüştüm.
mesleğim gereği her sene mezuniyet törenine katılıyorum. daha gözlerinin içi gülen bier mezuna rastlamadım o törenlerde. bugun en mutlu gününüz vs. ile başlayan konuşmalar yapan rektöre de giydiriyorum içimden sessizce her daim.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?