bugün de ölmedim anne

hayatin ya$anabilirliginin kalmadigini du$unen ve olmek icin zaman kollayan, buna ragmen bir turlu olemeyince de annesine sitemini aktaran ki$i cumlesi.

bugun de olmedim anne.

yogun bir sis dumani altinda geciyor omrum aksaya aksaya.gok kur$uni bir gri.gune$ yok, aydinlik yok.penceresinden masaortulerini silkeleyen kadinlari goruyorum islak kaldirimlarda ilerlerken.konu$uyorlar.biri kom$usunun gelinin bilegindeki bileziklerden bahsediyor, gogsunu pencere pervazina dayami$.bir digeri bakkala sepet uzatirken kafasini cevirip icerideki cocuguna belalar okuyor yaramazlik yapiyor diye.kahvehanenin onune dizilmi$ bir grup genc yoldan gecen liseli kizlara laf atiyor, islik caliyor.ilerliyorum tum bu manzaralarin icerisinden.ama yine olmuyorum.olemiyorum..

bugun de olmedim anne.

azrail bile bana kus.gelmedi canimi almaya.kimileri bu kusluk icin dualar ederken, ben bu kusluge kusuyorum.

(bkz: olumu ozledim anne)

her zamanki gibi,her seyi batirip bok edince,annenin "nasil gecti gunun?" sorusuna cevap olarak,gun boyu yapilan butun dangalakliklar teker teker anlatilmaya baslanilmadan once bu cumle soylenirse,anne otomatikman yumusayiverir..onun icin gerisi muhim degil oluverir..(bkz: kendimden biliyorum)

ahmet kaya’nin 1990 yilinda cikan sevgi duvari isimli albumunun acilis sarkisi olan dardayim sarkisinda gecen cumle.

yuregimi bir kalkan bilip, sokaklara ciktim
kahvelerde oturdum cocuklarla konustum
sikildim dertlendim dostlarimla bulustum
bugun de olmedim anne.

kapaliydi kapilar, perdeler ortuk
silah sesleri uzakta boguk boguk
bir yuzum ayriliga, bir yuzum hayata donuk
bugunde olmedim anne.

ustume bir silah dogruldu sandim
ruzgar beline dolandigimda bir dal
korktum, guldum, kendime kizdim
bugunde olmedim anne.

bana boylesi garip duygular
bilmem neye gelir nereye gider
dondum iste
aci yuregimden beynime sizar
bugunde olmedim anne

bugün de ölmedim anne...

(bkz: yemekte ne var)
(bkz: öküz evlat modeli)

(bkz: iyi halt ettin)