elinde olanlari yitirmek. kazanmanin tam zitti.
kaybetmek
bir objeyi bir yere koyarken hipnotize olma durumu sonucunda yasanacak olay. o dakikaya ait hicbsey hatirlanmaz, nereye kaldirmissinizdir, en son nerede gormussunuzdur, komple beyinden silinir. resmen gicik bir durumdur.
kaybettiginiz huviyetiniz ise surunursunuz.
bir de kendini kaybetmek vardir ki, en fecisidir.
kaybettiginiz huviyetiniz ise surunursunuz.
bir de kendini kaybetmek vardir ki, en fecisidir.
en aci, en cekilmez ruh hali. her konuda kaybetmek insanı yıkar. ama en acısı da sevdiklerini kaybetmektir.
özdemir asaf çok güzel açıklamıştır aslında bunu:
’zamanın varsa herşeyin gelir geçer,herşeyin varsa zamanın gelir geçer’.
’zamanın varsa herşeyin gelir geçer,herşeyin varsa zamanın gelir geçer’.
(bkz: zayi etmek)
bulunca yitirmenin zamanı başlar..
yoklugunu sezdigin maddi manevi seyleri yitirince adini koydugundur kaybetmek.. bi daha geri alamayacagini sanip yasa büründürürsün kendini.. giden gitmistir. gidenler yerinden memnun, kalanlarsa..
artik senin olmadigini kabullenmektir.
önce alışkanlık yapar... sonra bağımlılık...
gittigini anlamaktir.
sevdiğimizi kaybetmek ne kadar da zormuş.dayanılmaz bir acı veriyor insana.artık hayatımız boyunca bir eksiklik duygusuyla devam edeceğiz.var mı bu eksiklik duygusundan daha kötü birşey..?
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?