o duru çocuk bir masal belki

o duru cocuksu alnin olume yuz surmez
sir vermez bir gulusle kivrilir dudagin
inanma, karanlik geceleri suslemez guzel dusler
bir kent karartilmis mevsimleri yasarken.


karartilmis mevsimleri yasarken
bir yildiz kaysa biri olurmus hani
kac yildiz kaydi bir bilsen
morartilmis gecelerde dusler kurarken


morartilmis dusler kurarken, otursana
yuzune dallarinin nakisi dussun.
hep akasyalarla vardi o cocuk, sensiz
sarkilarda unutulmus bir masal.
bir masal belki, sevdasi terkisinde
atini degistirmis bir suvariyle giderken.


o suvariyle giderken hic aci duyar misin
bir yildiz kaysa ya da dusmese, olumler
beklemiyor artik, bir bicak saplanmis
gibi yureginde, her gun her gece.


her gun her gece aciliyim, soylemistim
o duru cocuk alnina surmez olumu
ne karartilmis mevsimlerde
ne morartilmis gecelerde.


surerse sozum surer, masal mi o cocuk simdi.

(bkz: tugrul asi balkar)