hiçbir yere ait olmama hissi

bayram gibi özel günlerde beni saran duygulardır. biliyorum ki tek beni değil birçok kişiyi kuşatıyor bu duygular. belirsizlik,isteksizlik ve mutsuzluk. evet hiçbir yere ait değiliz. belki bu zamana bile ait değiliz ama kendimize aidiz. inandıklarımıza aidiz.

herhangi bir yere zaten ait değiliz ki kendimizi bir yere adapte edebilelim. o içindeki hassasiyetin seni götürmek ya da var oldurmak istediği yerdesiniz sadece.

evet ulan buraya aitim dediğim yer çıkarsa gider yerleşir doğumumdan beri oradaymışım gibi davranır özel geleneklerini öğrenir millete bak ulan bu burada böyle yapılır diye anlatırım
ama yok

ciddi anlamda hissettiğimdir.

zaman çok çabuk geçiyor, yaşamaya çalışıyorsun, bir yerlere tutunmaya çalışıyorsun. bu süreçte herşey değişiyor, hayatına birileri giriyor, çıkıyor. kavgalar ediyorsun, savaşıyorsun. bir bakıyorsun olduğunu sandığın yer her şeyiyle değişmiş.
etrafındakiler itmeye başlamış seni, her gün geçtiğin yollar, bir zamanlar içini huzurla dolduran o deniz grileşmiş, sönmüş, bitmiş.
yirmi dakikalık yol, eskiden hemencecik katettiğin o yol bitmez olmuş. daha önce sana huzur veren evinin duvarları üstüne üstüne gelir olmuş.
güvende hissetmek şöyle dursun, devamlı ardına bakar olmuşsun, çantanı kontrol eder olmuşsun cüzdan yerinde mi diye.
eskiden 24 saat yetmezken, günün 23 saatini yatakta geçirip kalan o bir saatte de karnını doyurur olmuşsun mesela. duvarlara bakmaktan başka hobin kalmamış.
birlikte vakit geçirmeyi sevdiğin herkes ya kandırmış seni, ya umursamamış, ya arkandan bıçaklamış.
en önemlisi kendine yabancılaşmış, kendinden korkar olmuş, kendinle kavga eder olmuş ve en sonunda kendinden nefret etmişsen, üstüne tüm bunlar varken nereye ait hissedebilirsin ki?
hangi şehir kabul eder, hangi ülke alır sınırlarına?
hangi toprak kabul eder adımlarını, kim evini açar bir bardak su verir?
hangi deniz arındırır seni, hangi güneş ısıtır?
dünyanın hiçbir yerine ait hissetmezsin, gerisi zaten yokluk, hiçlik.

yoğun olarak yaşadığım his.bulunduğum yer her şeyden,herkesten uzak kalmak için en uygun yer olsa da, bu bile yetmiyor artık. en çokta bu dünyaya ait olmama hissi tüketiyor insanı.belki hep böyleydi de, her şeyi,sevdigim herkesi yitirdigimde anladım bunu.