bana ölümü anlat

kimi zaman insanlarin ya$amdan sonraki bulunacaklari durumu merak etmeleri sonucunda bildigini du$undugu insanlara sordugu soru.pek cok rivayetin aksine olume gidip donen insanlarin varligina pek ihtimal vermiyorum ben.bu sebeptendir ki ben ne kadar olum hakkinda bilgi sahibiysem kar$imdaki insanin da en fazla o kadar sahip olduguna inanirim.ote yandan olum kavrami hayatin sonu ve karanligin ba$langici $eklinde tasavvur ediliyorsa eger, bunu cok da fazla uzaklarda aramaya gerek yok.hangimiz kimi zaman ya$arken olumu tatmami$izdir ki.ve yine hangimiz kimi zaman olumun hayattan cok daha acisiz, cok daha sikintisiz olacagi hissine kapilmami$izdir? intihar edenler cok da salak insanlar olmasa gerek aslinda.sadece iradesiz ve caresiz insanlar olarak nitelendirmek daha mantikli geliyor bana.gunun birinde birisi bana olumu anlatir misin diye sorarsa ilk verecegim yanit a$kin insan icinde yarattigi derin kaos olacaktir.ya$ayanlar bilir, olum bile belki daha evladir boyle durumlarda.ve yine biri bana "ben hic bir zaman olumu tatmak istemiyorum, ne yapmaliyim sence?" diye sorarsa verecegim ilk cevap bu sefer "a$ktan uzak dur" olacaktir.dedigim gibi, olumu anlatmak o kadar da zor bir $ey olmasa gerek.umarim hic kimse hayatinin herhangi bir evresinde olumu anlatmak yahut olumu anlattirmak zorunda kalmaz.

(bkz: bazen olum daha iyidir)

ya$amı anlatmak daha insancıl etki yaratıyor sanki...

(bkz: bana esmeyi anlat)