bebekleri hiç sevmeyen bir insanı bile mutlu edebilir.
bebekli bir misafirimiz var şu an, ama bebek öyle böyle sevimli değil. normalde dokunamam hatta kokularını bile sevmem bebeklerin ama bu ikide bir emekler halde depar atarak kucağıma geliyor. ben uzağa bırakıyorum hemen koşturuyor. başkası kucağına alınca ağlıyor, bana gelince kahkahalara boğuluyor. ulan ya.
bir bebek tarafından sevilmek
dünyanın en özel hissettiren, mutluluk verici olayıdır. zira, bu minik canlılar, herkese gitmez, herkesi sevmez. normal bir yetişkin sizi, güler yüzlü, komik, muhabbet ediyoruz, kafalarımız uyuşuyor filan gibi sebeblerle severken, bir bebeğin neden sizi sevdiği belli değildir, tamamen doğal bir tepki olarak sizi seçtiyse, yahu nasıl özel bir insanım ben, süper ötesi bir kokum filan mı var diye düşündürtür. ama aşırı yorucu da bir şey, ayrıca bi yerden sonra bayıyor, allah aşkına başka birini sev, başka birine git diye dua ettiriyor. evet, hiç bir bebek bana karşı koyamaz, çok özel bir insanım.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?