birinin yalancısi mumsuz

mükemmel bir oğuzhan akay şiiridir.

kimseyi terk etmedim meğer kendimi biriktirdim hep
gözyaşlarını gördüğüm için benimdin
en ayıp gülüşünü yakaladığım için
sevişmelerimiz uzun sürer diye düşünürdüm

evimde yalnızlık anlaşılabilir bir odaydı
odanın içinde dolaşırdım kendime
doğusunu bana bağışlardın kalbinin
sabaha kadar mücadele her gece

alo! yorgunluk mevsiminden arıyorum
telesekreterine gül bırakıyorum
rüzgârın kısık sesini ve sitemleri
şifremiz aşktı, defterimde kuruttum

kaba saba bir kasaba öyküsüydü bu
bir kasap anlattıydı bana
kasanın başındaydı

ayrılık yanı başımdaydı