kettle başında suyun kaynamasini beklemek

çin işkencesidir adeta.

içeceğin her ne ise onu bardakta bekletir, etrafında uğraşacak bir şeyler ararsın ama nafile; insanın mutfakta yapabileceği pek fazla bir şey yoktur ne de olsa. bırakıp gidemezsin de "ya unutursam, aklıma gelene kadar su yeniden soğumuş olursa" diye konuşursun kendinle.

en doğrusu kettle denen aleti işini yaptığın yere taşımaktır.

izlenen tencere kaynamaz deyişine (kızılderili atasözü) uygun hareket eder. bi türlü bitmez fokurdaması. o huzur verici "tık" sesi sabırsızlıkla beklenir.

içilecek zıkkımın doldurulduğu bardakla suyu konursa daha çabuk biter bu işkence süreç. böylelikle buharlaşma, dudak payı gibi karmaşık hesaplar kendiliğinden görülmüş olur ve fazladan su ısıtılarak vakit kaybedilmez.