bağdatlı ruhi

17. y.y’da yaşamış bağdatlı bir divan şairidir. adaşı olan diğer şairlerden kendini ayırabilmek için bağdadi mahlasını kullanmıştır. yazmış olduklarının bir çoğunu hz. mevlana’ya ithaf ettiğinden mevlevi olduğu düşünülür. yazmış olduğu eserlerin içinden en muteberi şüphesiz divanıdır. fuzuli, nesimi ve necati’den etkilendiği belirtilir. türk edebiyatında hiciv üzerine yazılmış en önemli eserlerden olan terkibi bend’in yazarıdır...

söylemeden geçemeyeceğim eskiden beri anlatıp durulan bir hikayeye konu olmuştur... şöyle ki:

ruhi ile fuzuli bir gün yolda karşılaşırlar hoş sohbet muhabbetten sonra bir sessizlik çöker ve ruhi sokakta gördükleri köpeğin üzerine fuzuliye:

-ey fuzuli! "bu köpek burada gezer çok fuzuli" der.

koca fuzuli bu lafın altında kalır mı ? hemen yapıştırır:

- e o zaman bas kuyruğuna da çıksın ruhi...

anlatmadan geçemedim o ruhi işte bu ruhi, bağdadi mahlaslı bağdatlı ruhi..

fuzuli ile arasında geçen diyaloğun şu şekilde olması da kuvvetle muhtemeldir.

-ey fuzuli! "bu köpek burada gezer çok fuzuli" der.

koca fuzuli bu lafın altında kalır mı ? hemen yapıştırır:

- e o zaman vuralım bir tekme de kıçından çıksın ruhi...

yuf harına dehrin gül ü gülzarına hem yuf
ağyarına yuf yar-ı cefakarına hem yuf

beyitinin sahibi nadide kişilik.