bir deli gömleği olarak istanbul

yasadigimiz, cok sevdigimiz, bir o kadar da kizdigimiz bu sehir ki; istanbuldur.

deli gomlegi gibi sarmalamistir butun bedenimizi.
ne kadar ayrilmak istesek de, baglidir elimiz kolumuz o’nun guzelligi karsisinda;
degil ayrilmak, bir an ayri kalmak dahi koyar insana.

bogazi ayri bir "dert", halici ayri bir "dert", delisi baska guzel, cirkini bile guzeldir istanbul’un.
baglidir ama elin kolun, birakmaz seni yesile mesile oyle. sevmez terkedenleri kendini.

terkettiniz miydi;
cezanizi kendi bildigi yollardan verir, bu sehir ki istanbul!
bir gun cayip dondugunuzde; daha bir kalabalik, daha bir cekilmez, daha bir kesmekes icinde bulursunuz kendinizi. ne kadar ayri kalirsaniz o kadar artar cezaniz yani.
komsularinizi tasindirir.
cocukluk arkadaslarinizi kaybettirir.
oturdugunuz ahsap evi otopark yaptirir.
oynadiginiz cocuk parkini, etrafi citlerle cevrili site yapar.
denizini kirletir.
icindeki insanlari pisliklestirir.

ayrilmazsaniz;

siz tasinirsiniz.
cocukluk arkadasinizi dahi satarsiniz.
ahsap evinizi yakip, otopark yaparsiniz.
o sitede daire alirsiniz.
denizinizi siz kirletirsiniz.

artik pisliklesmissinizdir.

bir deli gomlegidir istanbul!
giyersiniz giymezsiniz.