ali haydar efendi

son devir osmanlı hukuk alimi ve devlet adamı. gürcüzade mehmed emin efendinin oğludur. 1853 senesinde batum’da doğdu. 1935 senesinde istanbul’da vefat etti.

ilk tahsilini doğum yeri olan batum’da gördükten sonra istanbul’a geldi. hünkar imamı hafız reşid efendiden okudu. medreset-ül-kudatı (hukuk fakültesini) birincilikle bitirdi. yirmi yedi yaşında burdur kadılığına tayin edildi. daha sonra uşak ve denizli kadılıkları yaptı. 1883’te istinaf mahkemesi azalığına, sonra mekteb-i hukuk-i mecelle ve usul-i muhakemat-ı hukukiyyenin ameliyat-ı tatbikiyyesi dersini okuttu. istanbul-bidayet mahkemesi ikinci hukuk dairesi başkanlığına tayin edildi. zamanla bidayet mahkemesi birinci reisliğine terfi ettirildi. ehliyetinden dolayı 1898 tarihinde istinaf mahkemesi hukuk kısmı reisi, 1900’de temyiz mahkemesi azası, 1907’de temyiz-i hukuk dairesi reisi oldu. 1911 tarihinde padişahın emri ile uzun müddet yaptığı ilmi çalışmalarının karşılığı olarak birinci rütbeden maarif nişanı aldı. 1914 tarihinde fetvahane-i ali eminliğinde bulundu. gayretli çalışmaları neticesinde padişahın emri ile haiz olduğu osmanlı nişanı üçüncü rütbeden birinci rütbeye yükseltildi. kazaskerlik payesi ile ömrünün sonuna kadar adliye nazırlığında bulundu. soyadı kanunundan sonra arsebuk soyadını aldı. 1837’de doğup 1903’te vefat eden büyük ve bu evliliklerinden dört erkek, üç kız çocuğu olmuştur. oğullarının ikisi kendisi gibi hukuk mesleğini seçmişlerdir.

eserleri:

ali haydar efendinin en meşhur eseri, dört büyük cilt halinde birkaç kere basılmış ve arapçaya da çevrilmiş olan dürer-ül-hükkam fi şerh-i mecellet-ül-ahkam adlı mecelle şerhidir. erazi kanunu şerhi ve evkafta muvadaa, risale-i mefkud ve intikal kanunu şerhi gibi eserleri de vardır.