yağmur gül ve eller

yel yapraklarımı savurur,
dört yanım yağmurla örtülü;
güz vaktim gerçek ya, ne yağmur!

kafamda hep bir uykusuzluk
ve masamda bir düşler gülü,
gecenin içinde, soyunuk.

ve bir düşünce arasında
ellerim; beyaz, boş ve bencil,
bu gül’le gece arasında,

kopmuş gidiyor dallarımdan...
hayır, başımdan yana değil
uykusuzluğum, ellerimden.

(bkz: ahmet muhip diranas)