allah kimseyi açlıkla terbiye etmesin

aç kalmış bir insanın karnı doyduktan sonra açların halini anlayarak söylediği cümle.

yemek yedikten sonra veya aç kalınca söylenebilecek en güzel cümlelerden biri.

açlıktan gözüm dönmüş bir şekilde ne yiyebilirim düşüncesiyle bodoslama daldığım esnada kaşar diye tereyağını berbat ettiğim sırada telaffuz ettiğim kelime.

(bkz: amin)

ramazan ayında iftardan sonra çok sık kullandığımız ve bütün ay boyunca aklımızdan çıkmayan söz.

söyleme hakkını en çok kendimde bulduğum sözdür.
hücrelerde 15 günde 10 kilo verdikten sonra insan burun kıvırdığı kuru ekmeğe ilah gibi bakıyor.

(bkz: knut hamsun)
(bkz: açlık)

açlığı yogun bir şekilde hissettikten tam yemek esnasında akla gelen aç insanların sahneleri esnasında söylenen iç acıtan cümledir.

şükretme sebebidir.

kutu içinde ’’çok açım yardım edin’’ yazılı bir karton parçası, ıslak toprağın üzerine serilmiş birkaç parça karton, bir insan bedeni eski püskü bir yorgan altında yüzünü ve vücudunu gizlemiş... yanında bir çoban köpeği, birbirlerine sarılmışlar...

adeta film karelerini aratmaz ama gerçektir... hergün tekrarlanır bu sahne yüzlerce insanın ayak izlerinin ardında kalarak...

yer istanbul gayrettepe kadıköy kavşağının hemen yol kenarı,

kafanızda bir soru işareti olur hep, acaba gerçektende açmıdır yoksa insanların vicdanlarına oynanan bir oyunmudur diye

(bkz: amin)
(bkz: cümlemizi)

insanın acziyetini unutmaması sebebinden ötürü,en süfli ihtiyaçlardan biri olan yemek yeme ihtiyacının,bir tek gün içinde bile defalarca tekrarlamasının ardından,düşünülen,hülyalara dalınılan,dua niteliğinde bir cümle.

bir survivor atasözü. daha ziyade dominik cumhuriyeti adalarinda kullanilirdi ancak bu sene panama adalarinda da kullanildigina $ahit olduk.