brazil

çok şey anlatmaya çalışmış ve muhteşem ama acıklı bir sona sahip olan film.müziği de ayrı bir güzellik ve hüzün katar filme.

futbol ve rio karnavalıyla ünlü, latin güzellerin çok bulunduğu ülke.

terry gilliam’ın, george orwell’in 1984’ünden esin almış filmi..
kitabı okumuş biri için film daha çok anlam kazanıyor.
içinde bolca absürdlük ve kara mizah barındırıyor.
kuralcı devlet memurları, hantal bürokrasi ve herkesi kontrol altında tutma sevdalısı diktatör bir rejim, tüm bu çılgınlığın ortasında da delirme noktasına gelmiş kahramanımız var.

zaten onun dışındaki herkes çoktan deli olmuş gibi. filmin türü fantastik bilim kurgu ama içerdiği ögeler gerçek dünyamıza çok da uzak değil.

başlarda ağır aksak izlense de sonra filmin içinde buluyorsunuz, detay içinde ki gerçekleri günümüze eş değer zamanları görüyorsunuz.
zirvede olan terör saldırıları bu terör saldırıları içinde normalleşen hayat..
bireyin otomatikleşmesi sistem içinde kaybolması..

"sistem için gerekli ama önemsizsiniz." sistemi çeviren çarklardan olmuş olmanızın bir önemi yok, sen olmasan bir başkası o çarkı çevirecek, insan kaynağı sistemin parçası ama bireysel anlamda önemsizi.
önemli olan sistemin hatalarıyla kusursuz işlemesi.

bize ne kadar benziyor değil mi ?

nazarımda en iyi distopik film.