bir erkeğin yokluğuna alışmak

bayanların zaman zaman yaptığı şeydir.yapmak zorunda kaldığı şeydir.
ilk önce babanız için yaşarsınız bu duyguyu.
siz büyüdükçe daha az varolmaya başlar hayatınızda.
bir gun tamamıyla gider..
ihtiyacınız olduğu zamanlarda yanınızda olmaz..
yokluğuna alışmaya çalışırsınız.
daha sonra sevgili için yaşarsınız bu duyguyu.
herşeyden çok sevdiğiniz o hep var ve olacak onsuz yaşayamam dediğiniz insan bir gun gider.
daha az koyar olur zamanla hayatınızda olmadığı gunler.
sonra başkası gelir..
seversiniz..
gider..
alışırsınız gitmelere..
(bkz: belki alışman lazım)

(bkz: bir kadının yokluğuna alışmak)

(bkz: alışmak sevmekten daha zor geliyor)

baba, dede, sevgili, her kim olursa olsun, bir erkek hep sıkı sıkı tutar sizi. sarıp sarmalar. kendinizi korunmasız hissedersiniz o gidince. en önce elleriniz farkeder bu boşluğu. parmaklarınız sebepsizce kıvrılırlar avucunuzun içine doğru.

ellerim bomboş kaldı hissini en derinden yaşayacağınız durumdur.

kabullenmek çok zordur, alışmaksa imkansızdır.

her erkek biraz yoktur.

öylesine bir erkeğin değil...o’nun yokluğuna alışmaktır en fenası...ne olmuşsa olmuş iz bırakmıştır yüzü yüzünde...aynaya bakılmaz...fenalar fenalar...ne yemeğin tadı kalır damakta, ne içmenin.koca gün o’nsuz ne yapacaksındır? nereye baksan gözlerine değer gözlerin vazgeçersin kendinden...

(bkz: alışmak)

(bkz: alismis kudurmustan beterdir )

(bkz: uche hariç)