ahmet erhan

1958’de ankara’da doğdu. çocukluğu ve gençliğinin ilk yılları akdeniz’in çeşitli kentlerinde geçti. ilk ve orta öğrenimini de bu kentlerdeki okullarda tamamladı. ankara’ya gelip bir akşam lisesinde eğitim yaptı. kitapçılık, yayıncılık gibi çeşitli işlerde çalıştı. gazi üniversitesi türk dili ve edebiyatı bölümü’nden mezun oldu. militan dergisi’nde topluca yayınlanan şiirleri ile dikat çekti. şiirimizin lirzm zenlikliklerini, özellikle 1960 sonrası yeni toplum şiirini çeşitli öğeleriyle kaynaştırarak kendisine özgü bir sese ulaştı. şiirleri sanatsal değerinin yanısıra ülkede genç insanın yaşadığı dramın bir güncesi olarak da önem taşır. söylemindeki karamsarlığının gerisinde direnin bir yaşama sevinci etkilidir.

eserleri

şiir:
alacakaranlıktaki ülke (1981)
yaşamın ufuk çizgisi (1982)
akdeniz lirikleri (1982)
sevda şiirleri (1984)
ateşi çalmayı deneyenler için (1984)
zeytin ağacı (1984)
kuş kanadı kalem olsa (1984)
ölüm nedeni: bilinmiyor (1988)
deniz uunutma adını (1992)
öteki şiirler (1993)

ödülleri

1981 behçet necatigil şiir ödülü alacakaranlıktaki ülke ile
1992 yunus nadi şiir ödülü deniz unutma adını ile
http://www.edebiyatturk.net/

bir imza gününde çok sevdiğim şiirlerinin bulunduğu iki kitabını bulamadığımı söylediğimde, bana baskısının kalmadığını bu nedenle bulamayacağını söyleyen ama yanında bulunan bu kitapları bana hediye eden,centilmenliği,ilgisi ve alçakgönüllülüğüyle kalbimi fetheden şair.

en büyük özgürlük / ahmet erhan

damarlarıma yeniden yayıldığını duyuyorum kanımın
içtenlikle söylüyorum, seviyorum bu hayatı
ölmek istemiyorum ama ölebilirim şimdi
varsa ölümümün bu dünyaya bir yararı.

koca bir çınar gibiyim, az da olsa yaşım
kopmaz köklerim var hayatın yüreğinde
şimdi ağlayıp sızlanan körpe dallarım
onlar toydur biraz, başları gökyüzünde.

yaşamak, bizim en büyük özgürlüğümüz artık
acıların, gözyaşlarının da bilincine vararak
bağırıp çağırmadan, boyun büküp ağlamadan
yaşamak…enginlerde salınıp, yücelerde coşarak.

bağırıyor içimde bir kuş, durmadan bağırıyor:
şair, bir taşı oyup da içine girmenin zamanı geçti!
bir kez daha gülümseyerek yanıtlıyorum onu:
ağladım. biraz rahatladım.iyiyim şimdi.

bugünde ölmedim anne
yüreğimi bir kalkan bilip sokaklara çıktım
kahvelerde oturdum , çocuklarla konuştum
sıkıldım dertlendim dostlarımla buluştum
bugünde ölmedim anne

kapalıydı kapılar perdeler örtük
silah sesleri uzakta boğuk boğuk
bir yüzüm ayrılığa bir yüzüm hayata dönük
bugünde ölmedim anne

üstüme bir silah doğruldu sanki rüzgâr
beline dolandığında bir dalın
korktum , güldüm , kendime kızdım
bugünde ölmedim anne

bana böylesi garip duygular bilmem
niye gelir nereye gider döndüm işte
acı yüreğimden beynime sızar
bugünde ölmedim anne , bugünde ölmedim

ahmet erhan

şiirseven toplumda şiirseverlerin pek rast gelmediği şair. ahmet erhan şiirleri mizahi ve muhalif bir yan taşır. şiirlerinde yalnızlık, alkol ve tutunamamzlık gibi temalarla sıkça karşılaşılır.

bugün de ölmedim anne

buluşma
hiçlik’te bulaşalım sevgilim, oturup konuşalım
dört yanımız dizboyu insan
yağmurdan bile usanalım
yağmurla sevişirken

bende inanmaların çağı geçti
sende sanki ilkbahar
bizimkisi karşıtların birliği
böyle sevgili olunur herhal

nihilist bir otobiyografi
buldum iç cebime astım
ben de bir kelimeyim ölümün dağarcığında
türkiye benim yurdum

hiçlik’te buluşalım, öpüşürken göz kırpalım
başağrısı çekelim üç gün üç gece
yalnızlığın sularını bulandıralım
görünmesin bir şey geride

ben ki boynumda süpürgeler taşırım
ardımdan gelenler ırgalamaz
hiçlik’te buluşalım ve konuşmayalım
dünyaya çarpan yürek onmaz

hızla yaşadım genç ölmedim
bir koşuymuş yaşam geç anladım
otuzu geçiyorken saate baktım
ben yanlız bir adamım tırnaklarım uzamaz

beni kimseler sevmez...

samimidir.bir kaç şiirini okuduktan sonra birden çok yakın hissedersiniz kendinize.inandırıcı olmanın en iyi yolunun inandırıcı olmaya çalışmamak olduğunu keşfetmiş ve bu yolda ilerlemiştir.alkoliktir;ama halinden memnundur.

ne yazik ki yaamini yitirmis. topragi bol olsun.

http://www.hurriyet.com.tr/gundem/24455741.asp