bugünde ölmedim anne
yüreğimi bir kalkan bilip sokaklara çıktım
kahvelerde oturdum , çocuklarla konuştum
sıkıldım dertlendim dostlarımla buluştum
bugünde ölmedim anne
kapalıydı kapılar perdeler örtük
silah sesleri uzakta boğuk boğuk
bir yüzüm ayrılığa bir yüzüm hayata dönük
bugünde ölmedim anne
üstüme bir silah doğruldu sanki rüzgâr
beline dolandığında bir dalın
korktum , güldüm , kendime kızdım
bugünde ölmedim anne
bana böylesi garip duygular bilmem
niye gelir nereye gider döndüm işte
acı yüreğimden beynime sızar
bugünde ölmedim anne , bugünde ölmedim
ahmet erhan
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?