özdemir ince

hurriyet gazetesi’nin okunasi sayili yazarlarindan.yazilari son derece mukemmel bir akiciliga ve icerige sahip.kalemine saygi duymak gerekir.

http://hurarsiv.hurriyet.com.tr/goster/haber.aspx?id=3597521&tarih=2005-12-04

bu linkteki yazisi mutlaka okunmalidir, son derece mukemmelce anlatilmis ve derinlemesine girilmis bicak gibi bir yazi.

fransa’nin en onemli edebiyat odullerinden biri olarak kabul edilen max jacob siir odulu’nu kazanmis sairimizdir. gazetede yazdigi yazilarin icerigi ve savunmus oldugu dusuncelerden olsa gerek, bazi yazar gecinen kimselerin aday olmadigi halde bazi odullere aday oldugu soylenip cigirtkanlik yapan medyamiz nedense bu buyuk basaridan cok az bahsetmistir, bir cok basin kurumu bahsetmemistir bile. kendisini tebrik etmek gerekir, ozdemir ince gercekten yazimi cok guzel olan bir edebiyatcimiz.

1 eylül 1936’da mersin’de doğdu. 1956’da mersin lisesi’nden mezun oldu. 1960’ta gazi eğitim enstitüsü fransızca bölümü’nü bitirdi. bir süre ortaokullarda öğretmenlik yaptı. ardından 1965’te pariste sorbonne üniversitesi’nde çağdaş fransız edebiyatıyla ilgili incelemeler yaptı. yurda dönüşünde aydın ve muğla liselerinde öğretmen olarak çalıştı. 1969’da trt’ye girdi. 1982’de kurumdan "gönülsüz" emekli oldu. çeviri yaparak hayatını kazandı. 1989’da istanbul’a yerleşti. can yayınları’nda editörlük yaptı. 1996’dan sonra telos yayınları’nda editör ve genel yayın yönetmeni. hürriyet gazetesi yazarlarından. ilk şiiri 1954’te "kaynak" dergisinde yayınlandı. pazar postası, türk dili, a, değişim, dost, şiir sanatı, papirüs, soyut, türkiye yazıları, milliyet sanat, yusufçuk, adam sanat gibi dergilerde yayınlanan şiirleriyle tanındı. toplumsal içeriği ağır basan bir şiire yöneldi. şiir üzerine kuramsal yazılar yazdı.
eserleri

şiir:
kargı 1963
tutanaklar 1967
kiraz zamanı 1969
karşı yazgı 1974
rüzgara yazılıdır 1979
elmanın tarihi 1981
kentler 1981
yedi deryalar geçsen 1983
siyasetname 1984
eski şiirler 1985
hayatbilgisi 1986
zorba ve ozan 1987
başak ile terazi 1989
burçlar kuşağı 1989
can yelekleri tavandadır 1989
gürlevik 1990
gündönümü gündönümü 1992
yazın sesi 1994
1. tekvin (1994, toplu şiirler)
tohum ölürse (1994, toplu şiirler)
delta (1994, toplu şiirler)
yağmur taşı (1995, toplu, şiirler)
uykusuzluk 1996
mani-hayy 1998
güneş saati (1990, seçme şiirler)

deneme:
şiir ve gerçeklik 1986
söz ve yazı 1991
tabula rasa 1992
yazınsal söylem üzerine 1993
dinozorca 1993
tarih bağışlamaz 1994
çile törenleri 1995
bu ne biçim memleket 1996

söyleşi:
ne altın ne gümüş 1997

antoloji:
bulgar şiiri antolojisi 1971
çağdaş bulgar şiiri antolojisi 1983 (ataol behramoğlu ile birlikte)
genç bulgar şiiri 1984 (f. erdinç ile birlikte)
dünya şiiri antolojisi 1997 (ataol behramoğlu ile birlikte)

ödülleri

1978 tdk çeviri ödülü
1968 may edebiyat ödülü
fransa hükümeti officier nişanı 1990

"orhan pamuk sıradan bir yazardır. türk edebiyatı roman ödülünü kazanmadı. orhan pamuk’a nobel ödülü verildi. nobel kazanmış olan pamuk, ermeni soykırımını kabul ediyor. bu son derce önemli bir şeydir. aşılması gereken ve aşılamayacak bir azman olacaktır. türkiye satışa çıkarılmıştır, türk tarihi açık artırmayla satılmıştır. açık arttırmanın en sıfır noktasında satılmıştır. bundan dolayı utanç duyuyorum. bunu söylemem lazım."

özdemir ince

orhan pamuk’un nobel almasından sonra yalaklanmayan ender yazarlarımızdan birisi.

(bkz: tasaklari opulesi insanlar )

asım yenihaberin özayrın kalın dediği kendisi gibi olmayana tahammül edemeyen sıradan bir adam.

huriyet gazetesinde bilinenin aksine bekir coşkun veya emin çölaşan dan daha ağır yazılar kaleme alır.lafı hiç dolandırmaz,karşılıklı konuşur gibi,benzetme yapmadan hakaret eder.ama çok okunmadığı için göze batmaz.

kendisine dua ettiğim kişi...

akıl,fikir,insaf... bol bol.

çok ihtiyacı vardır zira.

bugünkü yazısının (http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/8590297.asp?yazarid=72&gid=61&sz=36471 ) sonunda, o inanmadığı tanrı’dan dilekte bulunmuş yazardır. e birileri de mhp’ye oy istemişti, işkencecilerini affetmişti canım, ne var bunda?
(bkz: burası türkiye)

hürriyet’i her gün takip edemesem de, yakla$ık bir haftadır okuduğum tüm yazılarını, yazı konusu ne/kim olursa olsun: "bir ba$ka dünya kurmak mümkündür" diye bitiren yazar.

yazılarında ! i$aretini sık kullansa da, bu konuda yigit bulut’a ula$amaz.

"bir hançer gibiyim kendi etime"

(bkz: seni beklerken)

"düşlerimle demir attım dünyaya,
gördükten sonra ışıkla gölgenin kavgasını
ne yapayım ben artık düşsüz hayatı?"

sesinin içine girsem, sesimin içine girsen,
memeden kesilmiş bir yazın anısında
sığınsak birbirimizin sesine.

yumurtaları çalınmış kırlangıç yuvası kalbim,
yavrularını şahin kapmış bir zavallı güvercin,
ey acılar hasadında kervan başı duran!

hasretini çekenin hasretiyle yanar hasret çeken.

"ruhu ve bedeni yorar dünyanın işleri :
bir "çorak ülke" için çıktığın yolculukta,
evet, doğum ölümün ilk zaferidir."