anlatamamak

anlatamamak.. öyle yani.. ifade edememek demiyorum, anlatamamak diyorum. hitap edilen odaklı bir kelime yani. "200 kelime ile konuşuyoruz abi kitap okumak lazım" diyen adamın muhattabı olarak yazıyorum bu entry`i.

huzursuz bir insan olmak gerek bir kere. birden fazla insanın, konuşurken zihninlerinde aynı nesnelerin aynı önizlemeleri canlandıramayacağı gerçeğinden çok uzakta tecelli etmez bu olay bir de. düşünsene ibne adam! bir "şey" var. şey evet. bir nesne, bir insan, bir hayvan, bir tek hücreli, bir masa, bir vanilyalı prezervatif, bir varoluş var. ikimizde ona bakıyoruz sonra aynı şeyi anladığımızı iddia ediyoruz. nereden buluyoruz bu kadar yavşak ve iddialı önermeleri dillendirirkenki cesaretimizi.

düşünsene ibne adam! bir koku duyuyorsun, "bana güzün sarısını, geçiciliğin yıkıcılığını hatırlattı bu koku" diyorsun. diğeri aynı kokuya "eheheh am göt meme am göt meme eheheh" diye bir tepki veriyor, bir diğer dallama ise "kadın parfümü abi bu" diyor aynı saniyelerde.

bir süre sonra hasiktir lan diyip daha fazla kullanmaya başlıyorsun "öyle işte", "ya neyse", "boşver amına koyayım" gibi sonsuza erteleme ifadelerini. hatta o kadar ibneleşiyorsun ki "amına koyayım" bile demiyorsun "amına koyim" diyorsun.

demem o deme değil, zaten bir şeyler de demeye çalışmıyorum. ya da siktiret amına koyim bu entry de burada bitsin. içime don giymedim.

öyle işte.