anadilde eğitim

öncelikle tc anayasa’sının 3. maddesindeki ifade ’’dili türkçedir’’ şeklindedir.yani denmek istenen ’’resmi dili türkçedir’’ demek değildir.zaten resmi dili türkçedir yapma yönündeki düzeltime anayasa 4. maddesi gereği izin verilmemektedir; fakat anaysa hukukunda bunun olabileceği yönünde tartışalarda vardır.yani tc anayasa’sında denen şey devletin dilidir; daha da açarsak bu anaysa’yı yapanalr devletin yani bir tüzel kişinin dili olabileceği gibi bir saçmalık içine düşmüşlerdir.resmi dili olabilen ülkelerde diğer dillerde eğitim hgayet normaldir; bunun için fransa, ispanya ve benzeri ülkelere bakmanız yeterlidir.

türkiye’de sıkıntı bunun bir işe yarayıp yaramayacağı değil, türkler dışındaki etnik kimlikleri asimile edip edememe noktasında ortaya çıkar.bu anlamda bir dilin yaşatılması ve o insanlara ödedikleri vergi ve verdikleri hizmetin karşılığı olarak devletin de destek olması ve onları abaskı altına almamasıdır.türkçe dışındaki dillerin işe yarayıp yaramayacağına bırakınız diğer etnik kimliğin mensupları versin, yani sizin anlayacağınız dil ile ’’bırakınız yapsınlar bırakınız geçsinler’’.

ayrıca türkiye’de anadilde eğitim hakkının türkçe dışında kullanılmasının bir işe yaramayacağı düşünülüyor ise yurtdışında da türkçenin öğrenilmesinin hiçbir anlamının kalmayacağını ,dolayısıyla bunu talep etmenin saçma olacağı açıktır.öyle ki bırakınız diğer ülkeleri bu dillerde eğitim almak saçmalık ya da işe yaramaz bir şey ise türkiye’de de dilimizi değiştirmeli işe yarayacağına inanılan ingilizce, fransızca, ispanyolca gibi dillere geçiş başlatılmalıdır.bu anlamda türkçe dilinde eğitim yasaklanmalıdır; nasolsa türkiye dışında işe yaradığı bir yer olmayacaktır türkçemizinde.olaya bu şekilde bakmak tam bir faşizan düşünce ve ’’ne mozaiği ulan’’ mantığının yansımalarıdır.o nedenle biraz hoşgörü ve kendinden olmayanın kültürünü de yaşatma ve devletin tüm vatandaşlarına ayrımsız aynı hakların tanınması bağlamında bu hakların verilmesinin gerekliliğini görmek gerekir.