selluka

ev kadınlarıdır. ister çalışan ister çalışmayan adı altında olsun. sil, temizle, yıka, düzenle, hazırla, et, karşıla, ikram, uğurla. sonra tekrar tekrar aynıları. yattıkları yerleri bilemezler yorgunluktan. bir bayram değil, iki bayram değil... her gün her gece.
bu anneler nasıl insan ki "ölene dek andı" içmişler.
duygulandım ben.

hayvanlarla fiziksel temas sağlayamayan bir insan olarak ben, bu başlığı görür görmez ya şimdi ya hiç dedim ve bir sürü dondurma kabına su ve ekmekli su yaptım. aşağıya indim. nasıl olsa yapan vardır mutlaka rahatlığındayım ama.
yoktu ya. koca caddede bir kap su bırakan olmamış. sonraa balkona çıkıp izledim. kedi görmedim ama köpeklerden içen oldu. gördüm. mutlu oldum çok.
hiç olmazsa vicdanınızı onurlandırın.
başkalarını beklemeyin.

alkole zam geldikçe millet kendi kendine şaraptır, biradır, rakıdır yapmaya başladı evinde.
demedi demeyin bu gidişle bir sürü icat bekliyorum ben ulaşımla ilgili.
ulaşım, su, sağlık ve eğitim bir ülkede bedava olmalı. tut ki olmuyor en en asgarisi olmalı o zaman.

belediye ekipleri tarafından gecenin bir yarısı başlatılan eylem. (hep bunu kullanmak istemişimdir ) yıl olmuş 2017 hala sessiz çalışan bir belediye sulama aracı icat mı edilememiş yoksa burada mı yok bilemiyorum. yoğun sıcaklarla birlikte her gece düzenli gerçekleştiriliyor.

Karabasanın en temel sebebi REM uykusu sırasında, uyanmamıza rağmen, fizyolojik felcimizin çözülmemesidir. beyin uyanır ama vücut uyanamaz.
genelde çok yoğun ve yorgun bir zihin ile stres altındayken görülen berbat kabuslar. gördüklerin karşısında kalkıp mücadele etmek istersin ancak seni öyle güçlü bir kuvvet bastırır ki parmağını oynatamazsın. bağırmak istersin sesin çıkmaz.
çok sıcaklarda illa uyuyayım biraz diye diretmemek gerek belki de.

gün ağarmasıyla birlikte uyanan insanlar için kullanılan deyim.
erken uyanan bir kişiye sinirlendiğimizde kullanırız.
karga, pisliği ve erken kalkmak arasındaki ilişkiyi çözemedim. ama şu bir gerçek ki kargalar gün ağarır ağarmaz deli gibi bağırmaya başlıyorlar.

kendi kendini kandırmaktan vazgeçebilen kişilerin yapabildiğidir. keşke veya iyi kilerle başlayan ya da biten pek çok sonuç çıkarılabilir.
uzun zaman olmayacak duaya amin deyip durmak kişiye hiç bir şey kazandırmıyor.

olabildiğince uzun bir zaman, neredeyse sonsuza değin anlamında kullanılan arapça bir sözcük.
tarafımdan tek harf değişikliği ile uzun bir zaman küfür olarak kullanıldığı ve algılandığı doğrudur.

sittinsene. ben bu kelimeyi yıllarca yanlış şekliyle bildiğimden ulu orta kullanmamıştım. rahat bir şekilde kullananların da benim gibi kullandığını sanıp ayıplamıştım insanları. yıllar mı yoksa dikkat mi bilemedim işte. ya da biri fark etti. bir şekilde öğrendim. ne cahilmişim ha. böyle bir anı bu da.

bu sıcaklarda öğlenleri ve klimasız bir ortamda içilmemesi gereken çorba.
yaptım. pişman oldum. ama aynı şartlarda yine yaparım. bir de tuzlama denen tarzı var ki. yerim ben onu.

her gün; aynı yerleri, aynı kişileri, aynı sokakları, aynı evleri göre göre, hep aynı şeyleri yaptığını fark edip, ruhu daralan insanlara yer değiştirmenin iyi geleceğini belirtmek üzere kullanılan atasözü. bir ümit, bir motivasyon.

çok seyrek, ender, az.
her bayram, bazı tanıdıklarla iyi ki bayramdan bayrama görüşüyor olmanın mutluluğunu, bazılarıyla da neden bu kadar az görüşüyoruz sorgulamasının hüznünü arkasında bırakan söz.
yani bir iyi ki var, bir de keşke. sonuçta değişen bir şey olmuyor, yine de bayramdan bayrama.

tek bir tanesinin bile bir insana umulmadık hareketler yaptırdığı pislik, aşağılık, lanet... bir hayvan. koca evde tek bir karasinek var ve gün ağarır ağarmaz kalk borusu gibi kulağımda.
acaba tek değil mi? onu da anlamadım. kovaladım olmadı, öldürmeye çalıştım olmadı.
sinir bozucu bir bilgi; 4 bin gözü varmış ve arkalarını da görebiliyorlarmış.

bazı durumlar ve zamanlarda duyulan, duyduğunuzda da acaba çok mu keyifliyim bugün diye içten içe suçluluk duymanıza neden olan deyim.

her iki bayramda da kapıya gelen elinde poşet bulunan davulcunun yardımcısı. davulcu aşağıda ha bire davul çalmaya çalışırken bu eleman da tüm zillere hızlı hızlı basarak para toplar.
çocuklar yok artık. kapıya gelen çocuk kalmadı buralarda. ya da çok çok az.

çocukluk anılarından biri olarak kalan.
bazı sabahlar annem önümüze küçük bir tepsi ile önümüze de kalmış bayat ekmekleri koyardı. ve oyun başlardı bizim için. kardeşlerle hızlı ekmek doğrama yarışı yapardık. o tepsi bir anda tepeleme doğranmış ekmekle dolardı. annem sıcacık çorba tenceresini getirir kepçeyle ekmeklerin üzerinde gezdire gezdire tarhana çorbasını dökerdi. biraz süt, biraz ufalanmış peynir. 3 kardeş yine yarışarak karnımızı bir güzel doyururduk. şimdi en donanımlı kahvaltılarda o tadı bulabilmek mümkün mü? duygulandım yine bak.

kendini yerden yere atmak, bir acının etkisiyle elinde olmadan sürekli kımıldamak.
oltadaki balıklar gelir hemen aklıma. bir damla su için debelenip dururlar.
bi de köylerde tavuk keserler. başsız kalan hayvan kendini oradan oraya atar.
bi de insan gelir aklıma düşündükçe düşündükçe...

annemin özellikle ergenlikte kafama vura vura öğretmeye çalıştığı, benim de yaşaya yaşaya öğrendiğim bir hayat gerçeği.
bu dünyada her şey olur. artık buna inandım.

(bkz: büyük lokma ye büyük söz söyleme)
bugün bir an dedim ki aha o kavurucu sıcaklar, o meşhur çöl sıcakları, o asfaltta yumurta pişirme deneyi zamanları geldi. çok sıcaktı burası bak.

bu ülke için henüz böyle bir bilgi gelmedi.
ciddi anlamda düşündüm de gerçekten böyle bir şeye şahit olmadım. tüm gazeteleri de okudum. gün içinde de oldukça dikkatli bir şekilde haberleri takip ettim. bizi birkaç dakikalık veya bir kaç kişilik güzellikler kesmez artık.