goshenit

uçan, sıçan , tek hamlede 15 figuranı yerle bir eden, ’’puaa’’ diye milleti yumruk manyağı yapan battalgazi beyfendi sinemaya geri dönüyor.

yönetmenliğini fehmi demirbağ üstleniyormuş. hatta bu ara istiklal caddesi’nde yeni yüzlerini bulmak için cüneyt arkın’la mehter marşları eşliğinde takılıyorlarmış

(bkz: gosh haber ajansı)

hbo’nun uzatmalı sezon araları çekilir gibi değil.

sanatçının besin kaynağıdır.

(bkz: sabah sabah sinirlendiren başlıklar )

bisküvit ne yaparsa yanında oluruz deriz ve ister havada ister karada her yer de oynarız.

etrafta pire de yok, devede. ama yine de konuşmadan sabit oturmak istersiniz, söylenenleri 2. sinde anlamaya başlarsınız ya hani , boktan bişeydir. en haraketli , saçma salak müzikleri dinlersiniz (bkz: pala remzi ) ama yine de hüzün kaplar içinizi... off sözlük lan sanırım depresyondayım!

beyin cıncıklamasının, aşkının önüne geçtiği adam.

bir sezon boyunca ağlamaktan içi şişen oyuncular sezon finali çekiminden sonra smoke on the water’la insanlıktan çıktılar hushduhduh .


bi izleyin bakim,

http://tinyurl.com/6yh9sem

(bkz: yalnızız)

hıncal cake göndermesi ile alnından öpmek geldi içimden.

ruh sağlığı bozuk olan bir yakınım , sinir ilaçlarının üzerine alkol aldıktan sonra akşam eve gelecek çocuklarına yemek yapmak ister. ne yapsam diye düşünürken aklına karnıyarık gelir.buzdolabında uzun süre aradıktan sonra sadece bir tane patlıcan bulur ve onu soymaya başlar. sonrasında birden yorulduğunu ve uykusu geldiğini hisseder. aniden yere kapaklanır. gözlerini hastanede açar ve farkeder ki yemek için soyduğu patlıcan değil de kendi kolu...

olayın uzun süre etkisinden çıkamadım ve o gün bugündür karnıyarıktan nefret ederim.

#1013845
ofisin içinde kahkahayla gülüp milleti korkutmama sebep olmuştur. öperim.

hayırlı bir iş yaptığınıza delalettir.

aynı yollardan geçmek pek güzel lan.



meşakkatli hayatta, dramlı bir perdeden,
senaryosu yazılmış, en baştaki roldeyim...
süzülüp geçiyorken, çile yüklü haddeden,
inceldikçe tel gibi, kopacak bir haldeyim...

sahne dışı ne varsa, kırılıyor handeden,
kader çizmiş oynarım, en aşağı raddeden,
her sevgi geçiriyor, yüreğimi rendeden,
sürüldükçe ufalır, kadir bilmez eldeyim...

tek kişilik bir oyun, figüranı maddeden,
yorulsan da kaçış yok, öngörülen uhdeden,
seyircisi habersiz, vurulduğum kündeden,
sol yanım sılasında, kendim gurbet eldeyim...

#1013819
muhafazakarlığıyla gözlerimi dolduran bilgiç.

(bkz: muhafucker)

dün bütün gece dinledim desem yeridir.



ne çıkar bahtımıza
ayrılık varsa yarın
sanma ki hikayesi
şu titreyen dalların
düşen yaprakla biter

böyle bir kara sevda
kara toprakta biter

ağlama olma mahsun
gülerek bak yarına
sanma ki güzelliğin
o ipek saçlarına
dökülen akla biter

böyle bir kara sevda
kara toprakta biter

’’masala inanmayan gerçeğe inanır mı? ’’

süleymaniyenin yapımında mimar sinan’a görkemiyle ilham kaynağı olan eser.

hümanizme bağlı olarak ne olsa kabulümdür diyen insan modeli.

kendisinden çok soundtracklerinden etkilendiğim film.