yalnızlık

sözleri mehmet teoman’a ait olan,zuhal olcay’ın seslendirdiği harikulade şarkı.

yeni tanıştık belki de
ama kimbilir belki de hep vardın
eşlik ediyordun sessiz ve sinsice belki de
şimdi şimdi anlıyorum
kurnazca ayırdın beni belki de
lime lime savurdun sevdiklerimi
belki de
yalnızlığım
yaşamak zorunda olduğum beraberliğimsin
yalnızlığım kanımsın canımsın
sen benim çaresizliğimsin
yalnızlığım
bugünüm yarınım
sen benim hüzünlerimsin
yalnızlığım
tek bilebildiğim sen benim
vazgeçilmezimsin
senin olmamı istedin
ama belkide bir aşık gibi
inatla bunca zaman kendine sakladın
belki de bir tohum gibi serpildin
filizlendin ben oldun belki de
yatağımı bile paylaşabilmek için
benimle
yalnızlığım
yaşamak zorunda olduğum beraberliğimsin
yalnızlığım kanımsın canımsın
sen benim çaresizliğimsin
yalnızlığım
bugünüm yarınım
sen benim hüzünlerimsin
yalnızlığım
tek bilebildiğim sen benim
vazgeçilmezimsin..

bu aralar yalnızlığım sonsuz kuyular içinde.hiç kimsem yok, tek var olan sigaram, dumanı ve her nefeste bir nefeslik ışık...

yalnızlığı tek sevdiğim yer; denizde tek başıma açıldığım anlardır.

yalnız kalmaktan daha kötü
şeyler de vardır hayatta
ama genellikle
bir ömür alır bunun
farkına varmak
o zaman da
çok geçtir
ve çok geçten
daha kötü
bir şey yoktur
hayatta.

(bkz: charles bukowski)

şayet kalabalık içindeki hissiyat değilse yaşadığınız yalnızlık.bir oda da mesela. her şey ağırlaşır, hareketleriniz hatta havada uçuşan tozlar bile ağır çekimdir.algılarınız açılır. hayat yavaşlar. memnunsanız yalnızlıktan kendinizi daha çok dinler ve daha çabuk öğrenirsiniz kendinizi ama bu hem ürkütücüdür hem eğlenceli.

(bkz: yalnızım yalnız )

(bkz: bu işte bir yalnızlık var )

tekil olma durumudur.bedensel veya zihinsel olarak tezahür eden bu durum, kişinin o an içinde bulunduğu ruhsal duruma göre kişiye zevk ya da acı verebilir.
yine de insanın sosyal bir hayvan olduğu teorisine dayanacak olursak, yalnızlık çoğu zaman insan evladı için o kadar da iyi birşey değildir.

demiş ki şair’im...

düş satıcısı ispiyoncu bir ihtiyarın insafına kalıyorum uysal yalnızlıklar satın alıyorum gülüşümle ödeyerek ve içimde yalancı bir katil taşıyorum...

yalnızım çünkü sen varsın...

bu aralar yalnızlığım sonsuz kuyular içinde,
hiç kimsem yok,
tek var olan;sigaram, dumanı ve her nefeste bir nefeslik ışık...

yalnızlık zordur, tek kalmaktır, kimseyi bulamamaktır bulmamaktır aslında.

insan bazen yalnız kalmak ister çünkü yalnız kalmak yemek su gibi gereklidir ve zoraki arkadaşlıklar insanı insanlardan nefret ettirir.

nefret etmek istemezsiniz ama onlarlada olmak istemezsiniz, yalnız kalmaktır tek amacınız. bazen de sorarlar "neden moralin bozuk neden depresifsin hadi gül gel bizimle takıl, yalnız kalma hayatta bırakmayız seni yalnız" en korkunç şeydir bu gıcık olursunuz, istemezsiniz onları tek istediğiniz yalnız kalmaktır.

herkes gider, akşam olur, hava kararır ve siz yalnız kalırsınız. gülümsersiniz hiç gülümsemediğiniz kadar çünkü yalnızsınızdır kimse size demez "aa ne güzel gülümsedin".

empati yapacak kimseyi bulamadığınız fark ettiğiniz an.

bazen hasretle bklediğin bazen nefret ettiğin ruh halinle uyuşmayan duumlarda seni gelip bulmasıyla çiledn çıktığın bazense yokken varmış ibi davranan mütiş bir duygudur

(bkz: afili yalnızlık)

kayıp ilanı verecek derecede kalabalıklarda yitip gitmiş birinin hissedebileceği sancılı durum...
ya da bütün bunların yanında tek kalmak,yek kalmak ve bitmeyi beklemektir...

olan birşey değil hissedilen birşeydir.insan hiçir zaman yalnız değildir, yalnızlık sadece bir vehimdir.

kendi bedeni haricinde, kişinin herhangi bir canlının varlığını hissedememesi durumu.

yalnızlık paylaşılmaz, paylaşılsa zaten yalnızlık olmaz...

özdemir asaf

"yokluğunla ben başbaşayız nihayet"
(bkz: yalnızlığım)
(bkz: sertab erener)