unutma ki

umit yasar oguzcanin beni benden alan $iiri.

sen uykusuzluk nedir bilir misin
tirnaklarinla yastigini parcaladin mi
gozlerini tavana dikip
dusundugun oldu mu butun gece
ve butun bir gun
belki gelir umidiyle bekledin mi hic
gelmeyince
seni aramayinca
olesiye agladin mi
sonra cekilip en koyusuna yalnizliklarin
ona ait ne varsa
bir bir hatirladin mi

sen gunden gune erimeyi bilir misin
dev bir agacin vakari icinde olmeyi
bir teselli aramayi
issiz parklarda, tenha sokaklarda
ve butun bir sehir uyurken uzaklarda
deli divane yollara dusup
yaslanmis bir kopek gibi
eskimis bir gomlek gibi
atilmisligini hissettigin oldu mu
sevmekten
gunler geceler boyunca yurumekten
elin ayagin yoruldu mu

sen yalnizligin acisini bilir misin
unutulmak bir hancer gibi saplandi mi sirtina
icinde kiskancligin zehirli cicekleri acti mi
butun gururunu cigneyip
sevdiginin gectigi yollarda
bastigi topraklari egilip optun mu
sen caresizlik nedir bilir misin
sen yokluk nedir gordun mu
yanan basini
duvarlara vurup parcalamak geldi mi icinden
sen her gun bin defa oldun mu

boyleyim diye ayiplama beni
bir gun kendimi
sonsuzlugun koynuna birakirsam
yarali ve yenik bir asker gibi
darilma
unutma ki
her seven isimsiz bir kahramandir
unutma ki
insan; sevebildigi kadar insandir.