sevgiliye son kez sarılmak

genelde farkında olmadığınız eylemdir.

sonradan hatırlarsınız bu anı. hatırladığınız anda da bir şeyler kopar gider. ne olursa olsun yıllar sonra bile hatırlanacaktır o an. yoktur bir "çöp kutusuna gönder" seçeneği.

acıtır, hem de çok.

-tamam necati son bi kez daha sarıl da artık sevişmeye geçelim beee!

son olmaz böyle bir durumda herzaman heryerde heran tekrarlanır.sarılmak kişiye özeldir,sarılıyorsak özeldir ve her karşılaşmada istemsizce tekrarlanır.

sevgiliye son kez nerede ve nasıl sarıldığının daha da önemli olduğu durum.
eğer sevgiliye son kez bir bayrağın altındayken tabutunun üzerinden sarılmışsanız bir daha kime nerede nasıl sarıldığınızın hiç bir önemi yoktur.

son olacagını biliyorsanız sarılmanın bile anlamı olmayan sarılmadır,duygu patlaması sonradan yaşanacak olan durumdur.

eğer son olduğunu biliyorsanız bir boka yaramayacak olan sarılmadır.

bazen son olduğunu bilmezsiniz.geriye dönüp düşününce anlarsınız aslında son kez sarılmış olduğunuzu.

(bkz: sevgiliye son kez sarkmak)

(bkz: sevgiliye son kez yarılmak)

sevgiliden ayrılıp bir sike benzemeyen şiir yazmaktan hemen önceki evredir.

ayriligin tek tarafli oldugu anda karsi tarafin buz gibi kesildigi, tepkisiz kaldigi an..

(bkz: organ yangını)

genellikle son olacağı tahmin edilmez...çünkü ayrılıklar ani olur eğer son olduğu biliniyorsada çok değişik duyguların ve belkide sevgili hakkndaki en güzel düşüncelerin olabilceği melankoli bir an...

sevgili seviliyorken gidiyorsa: o an zaman dursun ve öylece kalalim istersiniz. tarifi olmayan bir iç yangınıdır. gözler dolar, hıçkırarak aglamaya döner. nisan yagmuru gibi yagar gözlerden damlalar. çok acıdır. aylar sonra bile akla geldikce iç burkar, gözlerde yaş olur kalır.

sevgili artık istenmiyor da postalanıyorsa: allahım bu son dokunusu bu adamın bana, sükürler olsun yarabbim nidaları esliginde icinizden sevinc cıglıkları atmaniza neden olabilecek eylemdir.

son kez sarıldığını bilmek bence cok daha acıdır. kopamazsın. sarıldığın an dunya dursun, sevgilinin burnuna dolan, huzurun olan o ten kokusu orada öylece kalsın istersin. hicbir sey diyemezsin, tüm kelimeler bogazinda birer dügüm olur kalir. a desen hickirmaya baslayacagini bilirsin. ancak yasayanin bilebilecegi bir acıdır. sevgili döner ve sadece "tarifsiz üzgünüm" der, sonra dönüp gider. öylece kalakalirsin.

gereksiz hareket, boşu boşuna işi yokuşa sürmek

bazen sevgilinin kişinin gözünde bittiği anlar vardır. o zamanlarda kişi o son sarılmayı yapmak istemez.. olsa bile o sarılma kişi için bir anlamı yoktur..
bazende sevgili sen yatağında yatarken gelir son birkez öper kendi eşyalarını alır senin eşyalarını bırakır uyanıp ne oluyo dediğinde ise, "üzgünüm, bitti" der.. işte o zamanlarda da sevgiliye son birkez sarılmak için yataktan kalkılmaya çalışılır, kapıyı kapattığında çıplak ayakla, üşüyerek, çırılçıplak peşinden koşulur.. o son defa sarılmak ilk birkaç gözyaşını omuzda bırakmak için..

son kez sarılamamaktan daha az acı veren bir eylemdir.
sevgilinin o melek kokusunu son kez de olsa koklanıp, ömür boyunca unutulmayacak bir hatıraya sahip olmanın şansına sahip olmaktır. belki devamında unutulmayacak o son öpücük, gözlerinden sizin için akacak olan o son gözyaşı damlasını görebilmektir.
o kadar da kötü değildir belkide sevgiliye son kez sarılmak. ömürünüz sonuna kadar göremiyeceğiniz, sesini duyamaycağınız sevgilinizin size son kez sarıldığında elveda demesi bile tanrının yapacağı son bir iyliktir belkide.

(bkz: sevgiliyle son kez sevişmek)

son olduğunu bilerek sarılmak insanın kendine ve sevdiğine vereceği en büyük cezalardan biridir.genellikle sarılması kolay ayrılması inanılmaz zor ve sancılı olur.izlemesi de yaşaması da büyük bir yüktür.