hayat

ne zaman ki iyilerimiz keşkelerimizden önde gider,
o zaman hayatı yaşarız,
oysa çoğumuzu hayat yaşıyor

...in bir amaci mi olmak zorunda? bu kadar genis kapsama alani icindeki bir olguyu tek veyahut bir kac doktrin ile ozetlememiz mumkun mu? neden var olduk? hayat bizi istiyor mu? yoksa sadece ’idea’ yansimasi mi? elimizden tutar mi, bizim mi ilk adimi atmamiz gerekir e zaten dogarak bunu gerceklestirmis olmaz miyiz? hmm anladim bizim yon verebilecegimiz bir faktor degil. icinden gecerken her yone dogru bir kac adim ilerleyip merakimizi mi gidermeli yoksa secim hakkimizi biraz daha nesnellestirip geri donusu imkansiz bir hale getirerek fatalist bir bakis acisi mi gelistirmeliyiz?"hala mi bunlari sorgulamaktasin ergenligi coktan atlatmadin mi sen, isin gucun yok mu?", "ah sorma ’atlatamadim’ sanirim hem isim onemli degil hizmet sektoru ya "hos bir kadin olmak" yetiyor biliyorsun!"...

hayat sanirim sorgulamalar esliginde fakat iskalanmadiginda bir boka benziyor. her kafadan baska bir ses cikiyor. keske her ses "tok" olsa...

’sonsuza kadar yinelenme yüklerin en ağırıdır’ demişti birileri. yinelendikçe ağırlaşan, yenilendikçe daha katlanılır hale gelen şeydir hayat..

mutluyken sevilen mutsuzken sevilmeyen bişey

içinde zaman zaman zamanın saatten daha hızlı aktığını düşündüğümüz yerdir.

bir bike baran şarkısıdır.

hayat imkansız olanı sunar çoğu zaman,
bizse hep peşinden gideriz imkansızın,
yaralanırız kimi zaman, kimi zamansa çok ağlatır.
geceler kör kuyu, geceler hiç bitmez,
karanlığa bakmak bazen, zor gelir insana,
çocuk olmak isteriz, çünkü korku nedir bilmeyiz,
gözü kapalı dalarız hayata,
kumar oynarız hayatla.
hayat, bir sınav, hayat nefes, hayat bir oyun
dikkat etmek gerek

http://tinyurl.com/2uuce3
belki de hayat bu !

varmışız gibi davranmamızı gerektiren iyi kurgulanmış ancak bugları olan oyun.

aciklanamaz; yagmurun altinda hic islanmadan kalmak gibi.

nefes alıp vermemiz için var olmuş olan zamanla iş birliği yaparak bizi çürüten bir başlayış ve nihayetinde bitiş.

yedigin kaziklarin toplami kadar edindigin tecrubelerin butunudur ya da ben bu aralar biraz karamsarim bilemiyorum.

sadece başlangıçtır..kimisi için sonun başlangıcı da olabilir tabii.

yaşanan hikayelerle yaşamadığımız hikayelerin toplamı....

(bkz: hayat tv)

uzerine manasiz yorumlar yapmakla yukumlu hisseder insanlar kendilerini nedense; bir boktan anlarlarmis gibi, halbuki buyuk bir cogunlugunun akli sorgulamaya yetmeyecek kadar verimsizdir.

binicen üstüne vuracan kırbacı sen vurmazsan o vurur .

(bkz: müqüe)

hayat beni unutsa da sen unutma.
adımı unutacak kadar kaybettim kendimi.

imtihanla geciyor ve bir gun bitiyor.

yönün mezar, sonun mezar.

değeri kaybedildikten sonra anlaşılmayan iki şeyden biridir. diğeri de kafadır ama aynı kapıya çıkıyorlar sonuçta.