kişisel gelişim kitapları

öncülüğünü dale carneqie’nin yaptığı, üzüntüyü bırak yaşamaya bak, güzel konuşma teknikleri,mutlu yaşamın on altın kuralı,başarının yolu,ferrarisini satan bilge,vs. gibi güya özgüven geliştirme taktikleri veren tırıvırı kitaplardır.zaman kaybıdır.

kişiye güven aşılayan fazla dolduruşa getiren laflarla kişiyi pohpohlayan kitaplardır.
-senin diğerlerinden ne eksiğin var
-eee şey
-büyük bi ihtimalle şu anda "ee şey" diyorsunuzdur,senin başarılı olanlardan hiç bi eksiğin yok
-evet
-sen de akıllısın güçlüsün zekisin hiç bi şey seni engelleyemez.
-haa hakket yav ben bunu niye daha önce düşünmedim.
-evet şimdi kendi kendine "ben bunu niye daha önce düşünmedim" diyorsundur ama biz sizin yerinize düşündük.
-çok sağol anam babam.
-şimdi kalk git ve dünyaya kim olduğunu göster sen en güçlüsün en zekisin bunu unutma.
-evet lan ben en zekiyim en güçlüyüm özümün güvenini buldum.

patron-bu ne ukâlalık
-o ukâlalık değil özgüven tamam mı.
-kovuldun dünyanın en güçlü beyi hadi naşş.
-ama..ben..öz..güven..ulan..kitap yaktın beni.

(bkz: kişisel gelişim)

(bkz: beden dili)

o kitapları alacak paranız varsa onlara ihtiyacınız da yoktur...

kişiliğini bulamamışlar,günü yaşayanlar,aklını çalıştırmayanlar,birilerini taklitten öteye gitmek istemeyenler,"ben de kitap okuyorum" demek isteyenler,zihin açıcı kitapları okumak istemeyenler...tarafından okunan kitaplardır.

(bkz: mümin sekman)
her şey seninle başlar

(bkz: üstün dökmen)
küçük şeyler

(bkz: nlp)

cin ali serileri bile daha faydalıdır bu kitaplardan.

(bkz: doğan cüceloğlu)

(bkz: mümin sekman)

kişinin kendisini tanıması açısından oldukça faydalı kitaplardır. daha sonra psikoloji türündeki kitaplara yönelip,"ben buyum" diyebildikten sonra başka insanları da tanıyıp anlama yeteneğine sahip olabilir. göründüğü kadar kolay değildir.

yarardan çok zarar getiren kitaplar. hayatı pembe dizi sanmaya iterler insanı.

bir arkadaşa gidip "abi bana gaz ver, pohpohla, egoma tavan yaptır" demek bu tarz kitapları okumaktan daha mantıklıdır. paran cebinde kalmış olur en azından.

bana sıkıcı geldiğinden ben okuyamıyorum ama okuyabilen okumalı. insana kattığı birşeyler vardır.

kapasiteleri sınırlandırılabilmiş insanlara hitap ettiğini düşünüyorum bu tarz kitapların. sınırlandırılmış kapasite düşük bir potansiyele işaret etmiyor tabiki, illaki. standardın üzerinde bir kapasite olabilir. ama en nihayetinde sınırlı.

zira, kalıplara bağlı kalarak ne denli gelişebilir ki insan. biraz orijinal donatılarla mümkün bence bahsi edilen gelişmişlik.

yiğit özgür'ün karikatürlerinden birinde "on adımda on iki adım" başlıklı uydurma bir kitap adıyla çok güzel hicvedilen kitap türü.

kişisel gelişim kitaplarının çok büyük bir bölümü sadece on adım atıp, on iki adımlık yol almak örneğinde olduğu gibi az emek gösterip çok sonuç almaya yönelik öneriler ve fikirlerle dolu.

ama ayn rand'in atlas shrugged kitabında ve daha nice düşünürün yazılı veya sözlü eserlerinde paylaştığı gibi "hiçbir şey karşılığında bir şey" vaadeden tüm kitaplardan, yazarlardan ve eğitimcilerden uzak durmanızı öneririm, nacizane fikrimi soracak olursanız.

okuyacağınız kişisel gelişim kitapları, başarılı olmuş insanların nasıl başarılı oldukları, onların neleri doğru yaptığı veya neleri yanlış yaptıkları konusunda size bir ışık tutması lazım. sizi gaza getirmesi veya sırf evrenden dileyerek en lüks evlere, arabalara, kıyafetlere ve ayakkabılara sahip olabileceğiniz yalanına inandırması değil.