sahi

istanbul’un fethi sirasinda dokturulen buyuk top`un adi.

es anlamlisi icin (bkz: gercek)

bin yillik saltanat,
1453’te sahi güllesiyle,
istanbul oldu konstantinapolis denilen yalan,
istanbul’um oldu marmara’m kan, gökyüzü duman,
simdi bakiniz lan, onun gibi beyinlere vuran
bir kahraman yok mu lan? var!
sesi kabus korkutur, düsmani buz keser,
esen rüzgarla birlikte gülleler yikti,
duvar tanimadi, ama simdi nerede sahi nerede?
53 günde zafere kosan ordu nerede?
istanbulu simdi görselerdi keske,
akillari basa toplayacak ama düsmani bozacak,
alabildigine gülleleri kusacak
bir sahi olsa vursa keske
istanbulu mahvedenlerin kalelerine

kahraman yok artik, heryerde mafya,
parsellendi topragim, güzelim ormanlarim
hep oldu villalarin, denizim kapkara,
paralarin çöpü burasi bir arena,
ceza!!! patlayan bir bomba,
insan insani ne kadara vuruyor acaba?
nefret bir sahi sözleri ise gülle,
tarihini unutmus olana güle güle.

geçmisle övünmekten biktim be biktik,
yeni zaferlere kosmak tarihe borcumuz,
dünyaya hükmetmek artik yetmez bize,
yeni cepheler ver sen pasam,
sahi kadar güçlüyüm tek basima tahrip edecegim,
düsmanlari koyarim siraya,
dikkat! nisan al, atess!
bu sana ilk sahim olsun içimdeki kalles.

sahi, hayalleri deldi kahramanca,
sahi, güllelerle saltanati yendi
sahi, namert korksun ondan,
sahi, nefretimle geri geldi

benim ugurlu sayim 1453,
bir arti dört arti bes arti üç,
onüç’ü ugursuz sayan batililara,
osmanlidan bu sahi hediye olsun sonsuza,
torunlari ise batiya hayran olmus,
senelere damgasini vurmus olan ruhsuzlar,
sahi geri gelecek,
artik dur diyebilecek gücün kalmamis,
kalmamis, sanki duvara baglanmis
zorla izlettirilen bir korku filminin parçasi olmussun,
sen donmusmusun yoksa korkmusmusun?
ona buna sorsana aslanim, sorsana!
aslinda donup kalmis olarak seni izleyen insanlar var,
10 üzerinden 7 kere geri çekilmissin,
istanbuldaki surlarin içersinde ezilmis ve hükmen
yenilmissin.

diye sözleri olan bir ceza-nefret şarkısıdır.

yel olsam, bir ulaşsam saçının teline
derdinin elinden bir kurtarsam dizgini
gözle hiç kimse göremez dediler yüzünü
göz bizim gözümüzse, sahi, mümkünü yok...

(bkz: ömer hayyam)