ağlamak

(bkz: ağlatmak)

(bkz: gözyaşı)

kirpiklerine sıktığın kur$un.
sonra selamladılar beni yine aynı istasyonda.. cebimde bir jim beam. saçlarım dağınık. üst ba$ dağınık. darmadağın bir talan.

muz kabuğuna bastın hayatın, ağla da birikmesin hüsran.

kendin olmak, biriktirebilmenin yarattığı vazgeçilmez sahiplenme hissi. egoizmin çok ötesinde kendin için birşeyler yapma sanatı.

en başarılı temsilcisi ilyas salmandır.ilyas salman ağlayınca karşısındakilerin ağlamama gibi bir yeteneği olamaz.

ciseleyen yagmurda yurumek kadar rahatlatici bir eylemdir. aglarken yagmurun ciselemesi ise -hele de incinmis bir yurek tasiyorsan- daha iyi olurmus gibi geliyor (tabi ayni zamanda yurumek de gerekiyor. yani evinin penceresinden ciseleyen yagmuru seyredip agliyorsan nasil bir etki yaratir bilemiyorum)

(bkz: gozume toz kacti)

insanın kendini en rahat hissettiği andır.hayat içinden çıkılmaz hala geldiğinde ve ölümden korktuğunda ağlamak en iyi ilaçtır.

gözlerinden akmasa kalbinden akacak
dışarıya vurmasa içinde kanayacak

kaçmak olmaz
sana hiç yakışmaz
bilirim hiç sevmezsin
tüm bu duygulardan nasibini alıp
kabullenmelisin

belli ki hayatında sevgiyi tatmamışsın
belli ki bugüne kadar hiç aşık olmamışsın

ağlamaktan korkma canım
böyle de çok güzelsin
ağlamaktan çekinme canım
böyle de çok güzelsin...

(bkz: cem özkan )

başlangıcında pek pozitif duygular içermese de, bittikten sonra insanı huzura erdiren yegane eylemlerden birisi olan, ara sıra yapılması gereken aktivite.

içimizin kalbimizin beynimizin boşaldığını hissederiz ama çok kısa sürer ve boşalan bişi yoktur.

yüreğin gözlerde oluşan ifrazatı.

"ağlamayan insan, insan değildir." diye bir dü$üncem var.

ağlamayan insan için;
(bkz: üstinsan)

bir nevi sinirsel boşalım.

uğradığımız felaketlere karşı vücudumuzda kalan son güçün çığlığıdır

sevinçten ya da üzüntüden kaynaklanan duygu boşalması.

(bkz: ağlamak güzeldir)

ağlayan bir kadın veya çocuk çoğu kişinin şefkat duygusunu harekete geçirir.özellikle erkekler ağlayan kadınlara hiç dayanamazlar.kadınlar işini bilir.

geçmişin veya yaşanan anın soyut ağırlığının gözlerde somutluk kazanmasıdır.