bir can yucel siiri,
gözünaydın çubukçu’ya
yağmur duasına çıkmadan
toprak kokusunu bekliyordum
toprağın burnumda tüteceği anı
geldi o
islak ayva tüyleriyle karışık
bir fincan kahvenin kahverengi dumanı
yeşili unutturan
yeni bir yeşile peşrev
iri damlalarla düşen sonbahar
al sana bir yüzgörümlüğü
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?