yoldan geçenler

bir ahmet muhip dranas siiri.

bir rüyada yürür gibi geçerler
evimin önünden her akşam üstü
yüzleri bir duman gibi dağınık
sönmüş saçlarında son damla ışık
bir korkuları var gibi her akşam
evimin önünden geçerler onlar

ne sesleri ıslık çalan bir rüzgâr
ne de omuzları yalçın bir dağdır
ümit gözlerinde ölü bir bakış
sayha bir bükülüş dudaklarında
bulamadıkları nedir ki yaz, kış
dolaşırlar şehrin sokaklarında...

onlar - omuzları ne yalçın bir dağ
ne sesleri ıslık çalan bir rüzgâr -
bir rüya içinde gibi her akşam
kopan ve uzayan şekiller ile
sanki nehir gibi akmaktadırlar
derinden ruhları çağıran sese.