yazın bittigi

ülkü tamer’in harika bir şiiri.

yazın bittiği her yerde söylenir.
böyle kırmızı kalkan görülmemiştir
ölüleri örten yapraklardan başka.
çünkü sahiden yaz bitmiştir,
göle bakmaktan usanır insan,
koru tutmaktan, yol gözlemekten;
çadırlar toplanır, yaralar sarılır;
durgun bir yolculuk, uzun bir şapka
artık yaprakları beklemektedir.

aşk mıdır kış gelince başlayan
beyaz kılıçla yürüyen aşka...
bırakmaz olur kuşlarını ülkeler,
yazın her yerde bittiği söylenir;
yorgunluklar çoğalır silahlardan sonra;
kardan mezarları görülür ıssızlığın
ölü öpüşlerin koyuluğuyla...
aşk kalmıştır otlarda yılı götüren,
cesur savaşçıları taşıyan kışa.

her yerde yazın bittiği söylenir,
çürür çiçeklere yapışan kanlar;
belki uzaktan iki atlı yaklaşır,
belki yakından iki yaprak kalkar;
akşamın örtüsü derelerde yıkanır,
gökyüzünü görünce gecenin devi
çıkarıp şapkasından yıldızlar saçar,
cüceler bunu bilir, gürgenler bilir,
aşkın uyumadığı her yerde söylenir.