sabahın erken saatlerinde çıkıp kahvaltı için pastaneden poğaça alıp geliyorum. eve girdikten sonra poğaçaları masanın üstüne koyup mutfağa gidip çayı getiriyorum. masaya oturduktan sonra, aa burada dünden kalan poğaçalar varmış israf olmasınlar önce şunları bitireyim diyip koyduğum poğaçaları yiyorum. kahvaltımı bitirdikten sonra güya yeni aldığım poğaçaları bayatlamamaları için bir yere koymak üzere arıyorum ama bulamıyorum, allah allah, parayı verip poğaçaları almayı unuttum herhalde diyip hayatıma kaldığım yerden devam ediyorum. ta ki şu yaşadıklarım 10 dakika önce tekrar aklıma gelip her şey bir anda aydınlanana kadar.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?