yanık kokusu

bazen bireyler için ba$ belası bir durum yaratabilir...

bir genç kızın gizli günlüğü’nü okuyup da bir dönem günlük yazmaya sarmayan bir kız gösterin bana allah a$kına...
yazmı$ım günlügümü. her$eyden bahsedip herkesten saklamam gereken bir belge gibi dü$ünüyorum.
yazmı$ım da yazmı$ım, ilk a$kım ilk çıktıgım her bi ki$i orada.
yıllaaaar geçiyor ben bunu bir yerlerden buluyorum, açıp okumaya ba$lıyorum. birilerinin eline geçse biri tutar sarsalar lan bu ne diye, digeri tutar sen naptın be manyak mısın der, öbürü ise ahaha deliye bak diye çemkirir...
ba$kanın kitabı olmu$ benim günlük.
yırtsam bi ton sayfa yırtamam, ugra$amam.
atsam tümden alır biri okur, yine olmaz.
yakayım dedim. yakmak en iyisi..


olay: aldım büyük bir camdan kap doldurdum içine yırttıgım sayfaları. girdim banyoya, açtım havalandırmayı; yaktım birer birer tüm anıları...derken ulan bir duman oldu ki havalandırma bile temizlemeyemez hale geldi!
ate$ kontrol altında evet, ama duman felaket!
camları açarım gitmez, üst ba$ her yer is içinde kokar. evdekiler ne oldugunu anlayamaz; çıkar kom$uya sorar siz de alıyor musunuz kokuyu diye.
cevap hayır. sitenin teknik servisi eve gelir, ya bi koku var sizden mi geliyor diye. cevap: evet.
ev taranır nereden geliyor diye bulunamaz.
tüm sitenin güvenlik görevlileri dolar eve yangın var diye. yangın tüpleriyle banyoya dalarlar...

evin kızı: allah belamı versin, versin ya versin be offff!!!!!!!
teknik servis: noldu hanfendiiii?!
evin kızı: yok...ya ben sigara içmeye çalı$tım. eee sweat shirtime gelmi$ ate$, o yandı... ben de hemen yandaki gazeteyle söndürmeye çalı$tım. yaniii o yandı. ehe.korkmayın. çok iyiyim ben. eheh.

sonuç: kurtulmak istedigim anılarım, intiikam amacıyla beni rezil etti.