where angels dwell

2000 yılında piyasaya sürülen, mcd blood will follow blood dan sonra aynı sene içinde çıkan where angels dwell uzun süre dinlenmeyi hak ediyor. albüm 10 parça bütün parçalar melodik. grubun tarzı önceden de belirttiğim gibi melodic death metal. bir önceki albüme göre davullar daha teknik. daha ilk parçadan kaliteli rifflere bırakıyorsunuz kendinizi. bu grup piyasaya sırf albüm çıkarmak için değil, kendini istaplamak için ve bu yolda bizimde isimimiz geçmeli demek için kolları sıvıyorlar. track list ise; 1 - suicidal rites 2 - silver moon child 3 - faerghail (where angels dwell no more) 4 - summer sadness 5 - horizon’s fall 6 - behind a sinful shade 7 - strife for blood 8 - dying memories... 9 - in the arms of a nightmare 10 - masked for death her zamanki gibi yine ilk parçadan başlayayım. 2,23 lük parça "suicidal rites"’ın girişine bir intro koymalıydılar. parça cart diye başlıyor. ama tekdüze giden riff barındırmadığı için bu açıyı kapatıyor. parça esnasında kulaklara gelen klavye çok hoş oturmuş parçaya ama 2,05 de ve 2,14 de biten solo biraz kısa kalmış. gönül daha uzun bir solo isterdi. 2. parça silver moon child çok ama çok hoş bir parça. riffler acaip sardı beni. girişte yer alan riff ve ardından gelen come’on lafı sizi yere zımbalayacak ve melodic ama saf bir güzelliği olan riff sizi durduğunuz yerde headbang’e zorlayacak. parça gaz olmasına karşın yavaş bir ritimde bitiyor ve kendini; 3. parça olan faerghail (where angels dwell no more)’a bırakıyor. slow bir parçaya benzeyen parça hoş bir klavyeye, yavaş ve dinlendirici bir gitara ve bunlara uygun davul partisyonları ile devam ediyor. tam 1. dakikada davul aksaklaşıyor 1,31 de çok ama çok güzel bir riff sizi oturduğunu yere zımbalıyor. 1,42’deki gitar ise sizin tabiri caizse ağzına ediyor. eğer arabada bu parçayı dinlerseniz çok iyi vakit geçirirsiniz. 2,04 de klavyeninde girmesi ile parça süper bir hal alıyor. açıkcası vokal boşa konuşuyor. kendimi enstürmanlara bıraktım çünki. 2,57’deki klavye yi çok ama çok sevdim ardından giren aksak gitar riffleri süper oturuyor ve devam ediyor. çok ama çok güzel bir parça.. bilmiyorum parça insana garip bir gaz veriyor. mutlu ediyor insanı. 4. şarkımız ise summer sadness. parça girişi eski thrash gruplarını andırıyor. taki ana riffler ve klavye girene kadar. emin olun aklınız hala bir önceki parçada kalacak. bu parça bir öncekine daha sönük bir parça. kullanılan riffler ise fazlası ile doomic. 1. dakikadan 1,40’a kadar olan gitar ve kalvye partisyonu çok güzel. resmen atışıyorlar :) ilerki partisyon ise fazlaca thrash kokuyor. taki klavye girene kadar. yine 1. dakikadan 1,40’a kadar olan partisyonun aynısı tekrar ediliyor. bence bu bir eksi. 5. parça ise horizon’s fall. slow bir parça, herzamanki gibi aksak rifflere rastlamak mümkün. parçanın tek güzel yanı 4,20’de başlayan solo. bu solo parçaya çok yakışmış. parçayı bu solo ile bitirmekle çok da iyi etmişler. 6. parça behind a sinful shade yine slow bir girişe sahip. gitarın giriş riff’i bana bir yerlere saldırma hissi uyandırdı. evet git gide riffler hızlanıyor. klavyede, gitarda, davullarda hızlandı. evet saldırıya gidiyoruz sanki. 7. parça strife for blood ise diğer parçalara göre daha hızlı ama yinede çok ama çok hızlı değil. henüz 0,7’de acaip bir gitar partisyonu kafanızı karıştırıyor. ne yaptı lan bu? :) süper ya bılıbiliiiıığ. parçanın genel yapısı olarak incelersek pekde övülesi değil. diğer parçalarda buna benzer rifflerle coştuk eğlendik çünki. ama 1,44 deki klavye partisyonu dehşet. az bir zaman sonra giren davullar sizi yorgun bedeninizi tekrar şah’a kaldırıyor. bilmiyorum bu parça sadece bir partisyon için dinlenimlik o kadar! 8. dying memories... ise gazın ve ritim’in habercisi. bass ve davulun süper biçimde girmesi 10. saniyede gitarın girmesi ile şimdiden kafa sallamaya boyun kütlemeye başlıyoruz. yazarken bile kafa sallıyorum hheyt be aradığım parça bu diyorum. grubun düşüncesi bence; - bu kadar yavaşımsı parça yeter katliam’a ne dersiniz? :) yavaşlatma efekti verilmiş bir vokal giriyor araya ardından scream vokal ardından yine efektli vokal. arkadan gitarın riff’i atışıyorlar sanki :) 2,26 da solo gitar abanıyor kulaklara kısa ama höd dermiş gibi. parçanın cırtlak riff’ini çok tuttum. 3,54 lük bu parçayı eminim parça bitiminden sonra tekrar yeniden açacaksınız. 9. ve sondan bir önceki parçamız in the arms of a nightmare hızlı ama akıllarda kalacak bir tempoya sahip. 0,36 ’da davulcu hayvanlaşıyor tabiri caizse. arkadan aksak gitar’riffi onunda arkasında çok hoş bir klavye vokal giripte noktayı koyana kadar duvar yumruklamak şart!. 1,56’da efektli brutal 2,03’de atılan 2,12’de biten solo paröaklarınızın boynunuzun kütlemesi ve morarmasına sebep oluyor. süper ya partisyonlar hepsi uyumlu ve birbirinin haberci. emin olun parça bitipde diğer parçaya geçene kadarki sessizlikte kendi hırıltılı nefesinizi duyacaksınız. 10. ve artık son parça masked for death. yavaş tempolu ama hırçın bir girişi var. bu parçada klavyeye fazlası ile yer verilmiş. sürekli klavye, gitar,davul,bass vokal gidiyorda gidiyor. 3,46’da gitarist süper bir riff çakıp olayı bitiriyor. bu riff uzasa solo denebilirdi. bi bakıyorsunuz parça bitti ama cd hala dönüyor. az bekleyin ve klavyecinin yaptığını dinleyin. gök gürültüsüne benzer bir gürültü ilede the end! eğer buraya kadar okuduysanız çok teşekkür ederim, gerçekten kaçırılmaması gereken bir albüm. dinledikçe dahada güzelleşiyor. son sözüm bu albümü dinleyin!