vat 69

eskiden (80’lerin sonları, 90’ların başları) imam adnan sokak’ta bir bardı vat 69. gece kulübü kültüründen nasibini almamış bir pavyon bozmasıydı diyebiliriz buraya. giriş iki palanın arasından, kapkara demir bir kapıdan yapılır, içeride sizi duman, günün en ünlü ve berbat parçalarının yüksek sesli ve bozuk hoparlörlerden çıkma gürültüsü, kesif içki kokusu ve hemen her masaya dağılmış birli-ikili oturmuş sarhoş erkek müşterilerle onların yanında muhabbete çoktaan girişmiş bayanlar (travesti ya da transseksüel) karşılardı. oturur oturmaz masada biten garson, "ne alırdınız"ı yapıştırır, eliniz mecbur (söğüt gölgesi değil a) bir şeyler söylemek zorunda kalırdınız. bu arada rutin pavyon işlerinden, bir "bayan" masaları dolaşır, boşta iskemle varsa oturur, muhabbete ortak olmaya çalışırdı. çalıştığında başarılıysa, kendisine de bir içki (onlar şampanya açtırmaya çalıştırsalar da genellikle votka söylenirdi ama içerisinde votka olmayan vişne suyu olduğunu söyleyebilirim) ısmarlanırdı elbet.

üç-dört defa gitmişliğim vardı buraya. yeşilköy’de içilen ve çok uzun süren kalabalık rakı muhabbetlerinin hemen ertesinde, sabaha karşı üçte, dörtte gidilecek ve açık başka bir yer olmadığından buraya düşerdi yolumuz. zilzurna olmuşların arasında kalmış birkaç aklıselim sayesinde de kısa kalır, yolunmadan çıkardık genel olarak! genel olarak çünkü bir kere rehin alındığımızı biliyorum! o kadar paramız çıkışmamış, bir arkadaşımızı taksiyle eve yollamış ve onun gelmesini müteakip kurtulabilmiştik buradan. o kadar para? nasıl söylesem; beş kişi için şimdinin 2000 lirası kadardı. tabii o zamanlar banka kartı, kredi kartı filan, hak getire!

bir keresinde de polis baskınına şahit olmuşluğumuz vardı. baskın olmasının hemen öncesinde zılgıta benzer sesler çıkararak (ti-li-li-li-li diye) bir anda sağa sola koşturan "bayanlar", neredeyse on saniye içerisinde gizli bir kapıcıktan girerek ortadan kaybolmayı sökmüşlerdi. çalışma izni olan (vesikalı) hafif yaşlıca ve "gerçek kadınlar" haricinde... zira onlar pavyonun güvencesiydi diğerlerini örtmek için. polisler gitti, gene çarçabuk huzura geldiler "bayanlar" sonra. o kapıdan tabii.

beyoğlu için bir renk olduğu söylenemez vat 69’un. tam manasıyla bir batakhaneydi ve yapacak başka bir işleri olmadığından, doğru dürüst bir iş bulamadıklarından, burada zorla çalışmak durumunda kalmış gencecik insanların sondan bir önceki (sonuncusu sokak fuhuşu) istanbul’a tutunuş dalıyken, onları çok çok az paraya çalıştıran/satan bu tip yerlerin de gerçek örneklerindendi.