un homme qui dört

arka kapagindan;

george perec’ ten, aci, umut ve dogruluga dair bir roman...

"insanlardan nefret ettigin anlamina gelmez bu, ne diye onlardan nefret edesin ki? ne diye kendinden nefret edesin ki? ke$ke insan turune ait olmak, o dayanilmaz ve sagir edici gurultuyu de beraberinde getirmeseydi; ke$ke hayvanlar aleminden cikip a$ilan o bir kac gulunc adimin bedeli, sozcuklerin, buyuk tasarilarin, buyuk atilimlarin o dinmek bilmeyen hazimsizligi olmasaydi! kar$i kar$iya getirilebilen ba$parmaklara, iki ayak ustunde duru$a, omuzlar uzerinde ba$in yarim tur donu$une fazla agir bir bedel bu. ya$am denen bu kazan, bu firin, bu izgara, bu milyarlarca uyari, ki$kirtma, tembih, co$kunluk, bu bitmek bilmeyen baski ortami, bu sonsuz uretme, ezme, yutma, engelleri a$ma, durmadan ve yeniden ba$tan yaratma makinesi, senin degersiz varolu$unun her gununu, her saatini yonetmek isteyen bu yumu$ak deh$et."