90’lı yıllar boyunca yaşadığımız köyler, şehirler dar edildi bizlere. kimimiz yakılan bir köyün çobanı, kimimiz faili meçhulun eksik olmadığı şehrin sakiniydik.
bir ateş çemberi içinde yaşama tutunmak lazımdı. çocuklar babalarının öldürülmesine şahitlik ederken göç olgusunu tanıdı kürtler bir anda. binlerce yıllık tarihlerinde yaşadıkları onca acıya rağmen topraklarını terk etmeyen bir halkın torunları ya zorla göç ettirildi ya da kendi gitmek zorunda kaldı batıya doğru.
istanbul, izmir, adana, mersin, ankara, manisa ve diğer iller kürtleri tanımaya başladı. batı insanına göre türkçesi kötü tuhaf giyimli insanlar sarıyordu şehri. bir bakıyordu mersinli sabah uyandığında evinin yanında bir gecekondu ve içinde kürtler.
işte böyle bir ortamda kürtlere kucak açtı batıda türk komşuları. yeni gelen bu insanları kendi bünyesine katmakta zorlanmadı türk halkı. bu toprakların tarihsel birikimine ters olurdu aksi davranış.
siz sanıyor musunuz ki bugün vandaki depremzedelere yapılan yardımdan küçük bir yardımdır yeni komşulara yapılan yardım.
evet yıllarca devleti eleştirdik. ama türk halkı hiçbir zaman kürtlere ırkçılık yapmadı birkaç kendini bilmezin dışında. dün yeni komşusuna sahip çıkan türk bugün vandaki depremzedeye de el uzatıyor. işin aslı bu.
aksi olsa kürtte elindeki verir. yıllardır bunu diyoruz sorun halklar arasında değil. sorun yok sayılan bir halkla onu öz kimliği ile kabul etmeyen devlet arasında. türklerin kürtlere yardıma koşması o yüzden hiç şaşırtmıyor beni.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?