the catcher in the rye

biraz iç karartıcı olsa da kurgusunun çok güzel olduğunu düşündüğüm bir kitap. bazı yerlerinde genç caulfield’in hallerine çok üzülüyor, bazen de çok gülüyorsunuz. sanırım bu kitabi 100 büyük eser içine sokan en büyük özelliği samimiyeti... kimi bölümleri herkesin yaptığı ya da yapmak isteği ama bunu kendine bile itiraf etmeyi marifetten saymadığından sadece yaşamakla yetindiği pek çok hadiseyi içeriyor. ergenlik dönemi bunalımları, bir kişiliği sırtlanma çabaları, sosyal ortama ayak uydurmaya çalışma, ve çoğu zaman sevilmeyen bir koyu hayatı yaşamak kaygısı... ben bu çocuğu sevdim ya...