terkeden sevgiliden geriye kalanlar

geçmişim mesken tutmuş zihnimin ta en derin noktalarını. öyle derindeki, ne bulup çıkarmaya imkan var nede onları yok etmeye. bekliyorlar işte kısaca. sıkılmanı, kendisine başvurulmasını bekliyorlar. değişmiyorlar da.. olmayacak geçmişinin peşinde koşup duruyorsun sonra. bazen şevke geliyorsun. yapacağına dair ümitler peydahlanıyor yüreğinde. koşmaya başlıyorsun acemice. bütün gücünle bütün yüreğinle koşuyorsun, maksut noktaya ulaşmak için. dakikalar saatleri, aylar yılları takip ediyor.. bir ara dönüp de arkana bakmak, ne kadar yol kat ettiğine bakıyorsun. o da ne! arpa boyu kadar yol alamamışsın. o şevkin seni o saçma sapan hayallerinle seni zihninin o derin noktalarına terk ediyor. bu çorbanın üstüne bir de ne kadar salak olduğunu hissetmen tuz biber oluyor. salaklığın da geçmişinle birlikte boşuna koşturduğun yüreğinde yaralar açıyor. ve ne yazık ki akıllanmak bilmeyip zihnini yine başlıyorsun taramaya…