bütün dünyada ki parti liderlerinden beklenen ve genelde "onur, gurur, utanma duygusu sahibi parti liderleri"nin yerine getirdiği demokratik gelenektir. başarısız olan gider. yenilere yol açar.
bu yazılı olmayan kuralın amacı; sistemi, yaşı 70 olduğu halde, 63 yıllık siyasi yaşamında ülkeye bırakın fidanı, ot bile dikmemiş siyasi liderlerden korumaktır.
örneğin; 95 seçimleri sonrasi, %10,7 halk desteği ile koalisyona dışarıdan destek verdiği halde sık sık kriz çıkartıp, erken "seçim dayatması" yapan ve 99 seçimleri sonrasi halk tarafından %8,7 ile meclis dışı bırakılan sayın deniz baykal, her onur, gurur ve utanma duygusu sahibi parti lideri gibi 22 nisan 1999’da görevinden istifa etmiş, bu kararı tüm türk siyasi aktörleri tarafından takdirle karşılanmıştır.
ancak "fazla taktir cildi bozar" şeklinde ki yaklaşım tarzını benimsemiş siyasi çevrelerin baskılarına , tokluk grevlerine, geri dön mitinglerine ve toplu ağlama eylemlerine dayanamayan sayın baykal inanılmaz şaşırtıcı bir kararla 30 eylül 2000 tarihinde tekrar genel başkan seçilmiştir.
sonuç olarak başarısız olduğu kanaati oluşan ve/veya kendisini başarısız gören liderler istifa etmelidir. başarısız liderlerin tekrar genel başkan adayı olmaları, demokrasi geleneği açısından ne derece etik olur? bunu sizlerin takdirinize bırakıyorum.
önemli not: bu başlığa entry giren 21 yaş altı bilgiclerimiz, o zamanlar tini mini, şirinmi şirin, ellerinde beslenme çantası koşuşturan ilkokul öğrencileriydi. evet akıl yaşta değil baştadır ama okumak araştırmak lazım. sonra çok düşünmek lazım, çoook...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?