tanrı ya dava açmak

gözünden sakındığı yavrusunu kendi elleriyle hazırlayarak gönderdiği okulda olaylarla hiç alakası olmadığı halde kaybeden annenin,

doğumgününde arkadaşlarıyla eğlenmek isteyen ve bunun için dışarı çıkan gel gör ki bar çıkışı evsiz, sahipsiz kalmış bir başka tanrıya davacının kör bıçağıyla can veren çiçeği burnunda üniversite mezununun,

çocuğuna istediği bisikleti almak için haftalar boyunca her gün birkaç saat daha fazla çalışmak zorunda olan , bisikleti almak için gittiği çarşıda, biz de kendimize ait toprak isteriz diye atılan bombanın parçaladığı babanın,

bir adam sevdi diye abisi tarafından vurulan 17lik genç kızın,

sonuna kadar hakettiği durumdur belki de..

benim kızım, can parçam ölünce mi kavuştu özgürlüğe halklar?
ben ölünce mi evi yurdu oldu tinercilerin?
oğlum mu vermemiştim ki onlara o toprağı da, tek isteği bir bisiklet olan oğlumu cezalandırdın beni alarak?
sevgi denen şeyi içimize sen koymadın mı ki şimdi ben sevdim diye cezalandırıldım? keşke hiç öğretmeseydin bize sevmeyi!

olmaz mı haykırışı davacıların?