içeriden gelen çığlıkları duyunca, girmekten vazgeçtim. neden sonra "dayısısın girmen lazım" dedim kendime. ya allah... babası, çığlık çığlığa, hıçkırarak ağlayan yeğeni tutmuş sıkıca ellerinden, iki hemşire de şurasından burasından... yeğen, doktorla atışıyor bir de... betim benzim akmış, bir yandan da moral vermek lazım çocuğa "bak acıtmıyor, hiçbirşey yok" falan diyorum ama yerse o yüz ifademle. dışarı, hastanenin de dışına atıyorum kendimi; bir su, bir sigara... daha sakinleşmedim ama girmek de lazım tekrar... geçtik hadi o faslı; bir de şişmiş, morarmış... neyse yeter bu kadar.
(bkz: ben bugün bunu gördüm)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?