stella

geçen sene bugünlerde baba’sını daha yeni "yolcu" etmiş bir bendim, zannediyorum sırf bu nedenle de olsa içerisine yerleşmiş olan bu acıyı bir nebze de olsa tasavvur edebiliyorum. "üzülme, alışırsın, atlatırsın, olgunlaşırın, vs." gibi saçma beylik lafları tüketmiyorum, tüketmek istemiyorum zira bunların hiçirinin bir işe yaramadığını, üzüleceğini, alışamayacağını, atlatamayacağını ve böyle bir olaydan ötürü insanın olgunlaşmayacağını gayet iyi biliyorum. ama ne denilebilir onu da hala bimiyorum. öyle.