srpski film

birçok insandan farklı düşünmeme neden olan bir referans düşüncem vardır, filmleri değerlendirirken. şu ünlü ikilem ; ''sanat sanat için mi, sanat toplum için mi?'' sorusu. bu konuda plehanov'un ''sanat ve toplumsal hayat'' eserinden etkilenmiş biri olarak; ''sanat toplum içindir'' önermesi aynı zamanda, ''sanat sanat içindir'' önermesini de kapsadığı için, ''toplum içindir'' anlayışına sahibim. a serbian film'i politik bir meseleye değindi mi ? sosyolojik eleştirel bir yanı var mıydı? felsefik bir önermesi var mıydı? vs. gibi soruların bana göre yanıtı: bence yoktu.
tabi bu noktada haklı bir şekilde beni eleştirebilirsiniz: ''bir eseri bu kadar rasyonalize etmeye gerek var mı'' diye. evet eleştiriniz haklı, gerek yok.
o zaman soyutsal ifadelere geçelim. bu film insani hislerden hangisini gözler önüne serip, betimleyip, sanatın verdiği tatminkar hissi uyandırmıştır ?
sadece ensestin verdiği tiksinme duygusunu ( aslında toplumsal öğretilmişlik) ve çocuk pornosunun tiksinme duygusunu neredeyse amatör çekimler denilebilecek bir düzeyde önümüze sunmuştur. sadece sunmuştur. yani amaçsız ve sonuçsuz bir şekilde çekilen, porno piyasasındaki çocuk pornosunu izledikten sonra verdiği tiksinme duygusunun aynısıdır sanırım.
yani işin özeti; bir insanı tuvalletteyken, dışkısını yaparken çekip, sonra o dışkıyı da alıp yemesini çekip, hiçbir şekilde katkıda bulunmadan film diye piyasa sürersek; bir sanat eseri olur mu? .
son olarak a serbian film bu yönde bir filmdi bana göre.