sonsuz aşk

sonludur ask da

guzel anilar biriktirdim senden,
dudagima solgun gulucukler getiren.
ozenle sakladim bellegimde,
bir yigin oldu daha simdiden.
nasil olsa bir sonu olacakti bu askin,
bir gun apansiz gerceklesiveren.

bir terazinin durgun pirinc kefesine
pat diye inince kara kiloluk,
nasil kalkar havaya birdenbire
bosa kalan zavalli kefe.
nasil titresir terazi uzun sure,
denge saglanincaya kadar baska seylerle.

anilarla bozdum o dengeyi ben once,
ikimiz icin de yaptim bunu.
yasadigimiz gunlerden biriktirdim sessizce,
bir kefede sana hic sezdirmeden.
koyabilirsin kara kiloyu artik,
bak, terazi nasil kolay gelecek dengeye.

mutluydum yine de ben kendimce
senin girdilerin, ciktilarim benim
dogrusu uygundu birbirine,
yanyana gelince, bir resmi tamamlayan.
vazgecilmezdi ellerin sonra,
yanginimdan yorgan dosek kaciran.

ama inan sonludur ask da,
kovalar sonunu kendi kendinin.
bana bir ucurum gerek simdilerde,
yeterince dik ve derin.
bir cavlan istiyorum cunku,
kirmak icin kristalini hayatin ve siirin.

(bkz: metin altiok)